Zeszyt BEST, dysmorfofobia

Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy.

Zimne spojrzenie nie oznacza zimnego serca. Pozorny chłód to wszystko, co czasem można ofiarować światu tęskniąc za szczęściem. Czasem trzeba wyjść z tej skorupy, aby zrozumieć, jak blisko ono jest.

Niektóre słowa są jak bomby zegarowe.
Tykają, tykają, aż w końcu wybuchają i tworzą wielkie zniszczenie w ludzkiej psychice.

O tym, że się jest szczęśliwym, wie się dopiero potem, kiedy to minęło. Człowiek żyje zmianą.

ludzie tęsknią za całkowitą odmianą , a jednocześnie pragną by wszystko pozostało tak jak dawnie

Czasami przychodzi na człowieka taka nostalgia, taka tęsknota i niemoc że nic mu się nie chce. Nawet umrzeć.

Niektórzy ludzie pełnią w tym świecie rolę gąbek.
Potrafią oczyszczać innych z cierpienia, bólu i smutków, zabierają wrogą przeszłość wraz z samotnością. A mimo to, sami nigdy nie proszą o pomoc, nie dlatego przecież istnieją.
Kiedy taka gąbką jest zbyt nasiąknięta emocjami, swoimi czy innych - trzeba ją wycisnąć. Stąd biorą się łzy. Człowiek płacze, by móc dalej zbierać uczucia i wywoływać kolejne uśmiechy na twarzach cierpiących.
Pewnego dnia gąbka staje się za stara, zbyt zniszczona, nie sposób jej doczyścić, wysuszyć, naprawić. Wtedy ludzie odchodzą, gdy już nic nie są w stanie zdziałać dla innych i dla siebie.