Zeszyt BEST, jakotaki

Nie zdawałam sobie chyba sprawy, że będzie aż tak ciężko. Dopiero dzisiaj uświadamiam sobie, że cudowne plany i pięknie sformułowane zdania, zapisane na czystej karcie, nie dla wszystkich przybierają ten sam sens. Sens, jaki próbuję im nadać. A same słowa? O ile miniony czas temu miękko układały się pod palcami i z lekkością wirowały w powietrzu podsycane moim ciepłym oddechem, tak teraz zamarzają gdzieś w głębi zaciśniętego przez gorycz i żal gardła. Mam tą świadomość, że nie pozostaję bez winy w działaniach, jakie zaprowadziły mnie do TEGO punktu, ale... chciałabym mieć nadzieję, że chociaż druga strona medalu nie jest (już/jeszcze?) okryta rdzą.
Barwy dnia załamują się na mojej twarzy, cienie wirują wokół źrenic, a przyszłość jest okryta mgłą tak gęstą, że chciałoby się ją pokroić. Może to i lepiej, że nie widzę w niej drogi? Może to znak, że nadal mam szansę i czas coś zmienić? Tylko jak zacząć żyć, kiedy wciąż jeszcze umyka mi radość poranka?
*Okazało się, że potrzebuję trochę więcej.

Z miłością jest trochę jak z myślą. Przychodzi do Ciebie ot, tak, po prostu. Możesz zrobić z nią wszystko, przeanalizować, odrzucić, nie zauważyć, zagrzebać gdzieś w umyśle. Możesz wpuścić ją do serca. Cokolwiek byś zrobił ona zostaje, choć nie chcesz, choć się jej wypierasz, dobrze wiesz, że nic już nie będzie takie jak wcześniej. Mimo wszystko ona jest w Tobie, zostawia ślad, trwa, a Ty nie możesz nic na to poradzić...

Całe szczęście, gdy powraca jakimś cudem do Ciebie, gdy wypływa na powierzchnię Twojej duszy i osiada w sercu. Z podwójną siłą.

Jestem zakochana:)

Pewien indiański chłopiec zapytał kiedyś dziadka:

- Co sądzisz o sytuacji na świecie?

Dziadek odpowiedział:

- Czuję się tak, jakby w moim sercu toczyły walkę dwa wilki. Jeden jest pełen złości i nienawiści. Drugiego przepełnia miłość, przebaczenie i pokój.

- Który zwycięży? - chciał wiedzieć chłopiec.

- Ten, którego karmię - odrzekł na to dziadek.

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.

Ludzie mówią. Ludzie narzekają, że życie ucieka im przez palce. Nie rozumiem, dlaczego nie zacisną dłoni, wtedy mieliby je w garści.

Możemy się śmiać i udawać, że kiedyś coś było.
Albo to zmienić i stworzyć na prawde... Nawet jeżeli się skończyło.

Miłość jest kotem. Przychodzi, kiedy ma na to ochotę. Nie pytając o zdanie siada na kolanach i ogrzewa cię samą swoją obecnością. Ma pazury, ale i tak wiesz, że fajnie jest mieć kota.

Nawet jeśli już dawno zwątpiłeś w szczęście, nie poddawaj się. Nawet jeśli ono nie spotyka Ciebie, możliwe że przynosisz je innym