Zeszyt berührt mich, Leid3210

W moim sercu -- pustynia
Twoje -- zdradliwy ocean
wijemy się jak wydmy na piasku
uginamy jak wiklina na wietrze

a jednak -- wiesz -- to nieprawda
że między nami nic nie ma

skoro uciekając od siebie
ciągle się potykamy
o zbyt gęste od wzruszeń powietrze

Kiedyś może skończy się ten hałas i terror, ale twoja miłość i twoje serce zostanie.I te parę dni, które spędziliśmy ze sobą.To tak kiedy czasami budują dom i przyjdzie dziecko. I dotknie wilgotnego betonu ręką.Potem w domu mieszkają ludzie, rodzą się i umierają i przychodzą nowi,ale ten mały ślad ręki zostaje na zawsze.To chyba jakoś tak...nie umiem pisać o miłości.

Można znikać,
nie dzieląc się pustką,
która rozkleja na ścianach
obrazy obecności,
żeby z każdym
błądzącym spojrzeniem
móc poczuć braki.

I można trwać,
zdzierając siebie ze ścian,
kiedy pisze się o samotności.

*(tytuł utworu "Znicze", Skor)

Na tapczanie osiadły łzy.
Kawa miała wtedy smak miłości
roztopionej nad ogniskiem,
żegnającym lato.

Nie było już później...
Ani powrotu do schronisk,
ani ciszy, którą mordował
najmniejszy hałas.

Pozostały tylko cienie,
co dotykają poranną rosę,
kiedy przebiegasz kilometry,
by uciec od pościeli,
przypominającej ci o oczach
wypalonych w słońcu.

Próbując zrozumieć, szukasz słów, by nazwać.

Gdy zrozumiesz, nie będzie już takich słów, które by nazwały...

Zemsta to wyraz słabości.

Im więcej takich wyrazów, tym łatwiej wyrobić sobie zdanie o człowieku.

"Milczenie jest złotem"?

Tylko wtedy, gdy jest milczeniem pomiędzy.
Milczenie wobec staje się kruszcem przeklętym…