Tekst dnia 22 stycznia 2022 roku
Tekst dnia 3 stycznia 2022 roku
Ne me quitte pas
Przywyknę kiedyś
do tej tęsknoty
co mnie rani
do tych pustych kart
których już nikt nie odwróci
do tej samotności
bezradności,pajęczej sieci
wiesz
tam już nie będzie wierszy
cisza zagra im ostatni nokturn
i słowo żegnaj zostawi na ustach
to nic
kiedyś przywyknę do tej pustki wokół
czas przygarnie wszystko
moje połamane pióro
i skrzydła w kącie schowane. https://www.youtube.com/watch?v=PsIy-L4jsfk&ab_channel=delone5
Kolejna perełka ,odrywająca od ziemi i unosząca w inny wymiar piękna ,szkoda tylko , że wiersz zrodzony z tylu smutnych myśli Kasiu ...ale właśnie takie potrafią zatrzymać mnie na dłużej .
Jak najmniej uczuć smutku Ci życzę,a jak najwięcej szczęścia każdego dnia , niech ścieli wszystkie Twoje dróżki i nie waży skaleczyć Ci nawet nóżki 😁uściski mocne zostawiam i do hmmm ,oby jak najszybciej 🙂🤗😘
Tekst dnia 21 sierpnia 2021 roku
Dziękuję za miłe słowa.
A za Waszą obecność dziękuję szczególnie.
Ten wiersz w cale nie był piękny, dopóki go takim nie uczyniliście.
Napisałem go pod wpływem refleksji, bo właśnie czytałem mojemu siostrzeńcowi Małego Księcia.
Gdy ktoś kocha różę, której jedyny okaz znajduje się na jednej z milionów gwiazd, wystarczy mu na nie spojrzeć, aby być szczęśliwym. Mówi sobie: Na którejś z nich jest moja róża...
No właśnie, na którejś z nich jest moja róża...
Pozdrawiam :)
Tekst dnia 13 kwietnia 2021 roku
Dziękuję Ci Jacku, Malusiu, i Wszystkim, którzy tutaj są.
Ja bywam tu bardzo spóźniony i narobiłem sobie ogromu zaległości, ale ponoć w każdym człowieku trwa jakaś walka :))
Wiersz ten w całości poświęcam Janowi Pawłowi II, któremu dziękuję za podarowane ziarno. Dlaczego? Może kiedyś Wam opowiem, co przytrafiło się nielotowi :) Ale... moglibyście mi nie uwierzyć :P
Słonecznego dnia!
Zeszyt użytkownika giulietka
Zeszyt o nazwie Batik.
Zeszyty
Znajdują się tu myśli, które w jakiś sposób odcisnęły ślad w mojej głowie, na moim sercu.
Z przymrużeniem oka widać lepiej.
Proza, której nie mogłam się oprzeć...
Tak smutno, a tak pięknie...