Codziennie o świcie, przychodzi do mnie Twój Posłaniec. Stoi za oknem i prosi przejmująco smutnym wzrokiem, bym na niego spojrzała. Zamykam oczy, by nie zajrzał do mojej duszy. Wówczas Anioł zaczyna głośno łopotać skrzydłami, jakby chciał mnie obudzić, nie ze snu, lecz z życia...
Po przebudzeniu, słyszę tylko łopot mojego niespokojnego serca...

-Mamusiu... dlaczego tamten anioł ma czarne skrzydła?
-Bo upadl.
-To dlaczego się uśmiecha?
-Bo wciąż ma nadzieję, że powstanie.

Pojawiłeś się we śnie. Pachniałeś kwiatem akacji, świeżo skoszoną trawą, nutellą na paluszkach. Byłeś obecny. Choć tak naprawdę już Cię tu nie ma. Gdy byliśmy dziećmi powiedziałeś, że każdy ma swojego anioła stróża. Zrozumiałam dopiero niedawno, że Ty jesteś moim Aniołem Stróżem. 'Prawdziwa przyjaźń przetrwa wieki'- powiedziałeś.Nawet, gdy ja wciąż jestem tu a Ty już tam?

Nocną porą, otulona obłokiem snów, w kołysce serca, wybiorę się w podróż... Odszukam samotnego Anioła - tego, o którym Ty zapomniałeś... Poprawię delikatne skrzydła i będę...

(bo nadal w Anioły wierzę)...

Kiedy umrę ja,umrze mój anioł.Razem będziemy iść po nieba skłonie.Nie będę sama...I tylko dotykiem poranka rosa,łzą po mnie zapłacze

Mój Anioł nigdy nie był na urlopie a wykonuje tak wyczerpującą pracę – chroni moje życie. Chciałabym mieć tyle siły co On, aby sprostać wszystkiemu, co mnie spotyka i nie skarżyć się nikomu na swój los...

Trzeba uważać, aby nasze Anioły nie dostały garbów od ciągłego podnoszenia Nas z ziemi po kolejnym upadku.

Każdej nocy myślę o tobie nim zasnę. Często jednak podczas bezgwiezdnych wieczorów mam wrażenie, że ktoś pomaga mi oddychać. I nie wiem już czy to ty, czy anioł twój. Cała reszta staje się milczeniem, ciszą, która pozostaje...

Szelestem skrzydeł otulają złaknioną ciepła duszę,
w cierpieniu uczą cierpliwości,
podają niewidzialną dłoń stojącym nad życia przepaścią
i prowadzą przez most niepewności jutra...

Anioły...wierzę w nie...bo czuję muśnięcia ich skrzydeł...

Kiedy jesteśmy dobrzy nasze Anioły mogą chwile odpocząć. To właśnie One wtedy tworzą białe obłoki na Niebie…

Upadam ostatnio tak często, że nawet mój anioł nie ma czasu na to, by mnie podnieść .

Czasami boję się, że stracę wszystkich… że nawet mój Anioł złoży wypowiedzenie…

Czasem nie potrafię wprost mówić o swoich cierpieniach. Wtedy rozpaczliwie, niemym krzykiem wołam o pomoc. Ale nawet mój anioł jest wiecznie zbyt zajęty sobą, by to zauważyć.

To,że ktoś cię kiedyś skrzywdził,że ukochany zawiódł,że przyjaciel zdradził nie jest powodem by pakować z góry każdą napotkaną istotę do jednego worka z nimi.
Albowiem nigdy nie wiadomo czy jutro na rogu ulicy nie spotkasz anioła który jednym spojrzeniem mógłby odmienić twoje życie i ofiarować miłość.

Jeśli zabija cię samotność stań się dla kogoś aniołem, ale nie oczekuj zapłaty lub chociażby wdzięczności. Czyż samo bycie aniołem nie jest największym ziemskim skarbem dla samotnej duszy?