Codziennie gaśnie tyle słońc
Ich promienie znikają bezpowrotnie
Co noc odchodzi milion gwiazd
Ich drogę skrywa noc
Którędy iść?
Marzenia porywają fale rzeczywistości
Znikają w oceanach świata
Podmuchy wiatru podrywają ku górze czarną ziemię
Zasypują kryształowe łzy
Zanika obraz
Którędy iść?

Życie to sztuka proporcji,
ile dać siebie, ile zostawić
na zaczyn, następny siew,
albo na czarną godzinę

Życie to sztuka
jedna, niepowtarzalna
bez kopi, backup'ów,
ale codziennie aktualizowana

Życie to sztuka [...]

Gdy płaszczem mroku otula się niebo,
w słodkim tańcu z Orfeuszem
zastygają zmęczone powieki.

Zaczynają się małe tęsknoty.
Tak ciche jak szept giwazd
przy szemraniu świerszczy.

Liche wspomnienia wypełzają
z odległych arkanów
niewzruszonego sufitu.

W zakamarkach nocy
lśnią zgubione przez nie
chitynowe pancerze dnia.

Bólem drżącym jak rzeka,
krzycząc spływają w
ciemną otchłań policzka.

Samotność.

Gdy kiedyś nagle zbraknie słów
I ciszą przestrzeń się wypełni
Gdy dłonie nie ogrzeją już
I żadne z marzeń się nie spełni

Dalecy od siebie na skraju dróg
Zagubieni wpadniemy w otchłań świata
Bez wspólnych planów ,wspólnych snów
Wspomnimy czasem słodycz lata

Tęsknotą serca w skrawkach wspomnień
Nie sposób ogrzać chłodnych dłoni
Na powrót w przeszłość szkoda sił
Lecz któż nam wspomnień tych zabroni.

Dotykam Cię
W umyśle uczuć,
Jesteś tak blisko
By za chwilę dzieliła nas przepaść
Wspólnej niedoskonałości...
Nasze plany, marzenia
Pogrążone we wspólnej winie
Oskarżeń...
Obiecaj, że to przeszłość
Albo nie, nie obiecuj...
Bardziej bolą niespełnione obietnice.
Tylko jak mam wtedy wierzyć, że będzie lepiej?...