Nic dwa razy się nie zdarzy Wiesia w domu sobie gwarzy Montelupich słychać krzyki A tam śmierci są fabryki Ona im poemat pisze Czy nie lepiej mądrą ciszę ? Dla Stalina pisać chciałam Bo naprawdę go kochałam Czyż ten nobel nie zagadka ? Dla mnie k.......... literacka
Jakie cudowne słowa. Ileż prawdy w nich. Zgadzam się z nimi bo, gdy kochamy powinniśmy zapomnieć choć na moment o sobie. Miłość do drugiego człowieka, nam ludziom, jest potrzebna nie tylko po to, aby zaspokoić nasze pragnienia miłości, lecz również po to, aby oderwać się od egoizmu, od miłości do własnego odbicia...