Zeszyt ..., _bunny

W każdym momencie naszego życia jedną nogą tkwimy w świecie baśni, a drugą w otchłani piekieł.

To czego szukamy, znajduje się zawsze w zasięgu naszego wzroku, wystarczy rozglądać się wokół uważnie i w skupieniu, żeby odkryć, dokąd Bóg chce nas zaprowadzić i w którą stronę najlepiej iść.

Gdy osiągnęła już wszystko, czego oczekiwała od życia, doszła do wniosku, że nie ma ono sensu, bo wszystkie dni były takie same. I postanowiła umrzeć.

Kiedy się czegoś pragnie, wtedy cały wszechświat sprzysięga się, byśmy mogli spełnić nasze marzenie.

Kolejny dzień, kolejny gorszy od poprzedniego... ten śnieg jest tylko odzwierciedleniem tego syfu, który pogłębia się z dnia na dzień. I właśnie z takim pozytywnym patrzeniem na świat chcę jakoś odciąć się póki mogę, jeszcze się udaje. Ale skończy się ten miesiąc to możliwości się wyczerpią.
Motywacja, wiem tyle, że ktoś mi ją zabrał. Tydzień, tyle mam czasu by ją znaleźć.
Internet, miał mi pomóc w poszukiwaniach...heh, "dobre" są te "dobre" chęci.
Ale jest już nadzieją, może zaprowadzi do motywacji? Kto wie, się zobaczy.
Jeszcze z setkę razy mój mózg zarejestruje, przetrawi ten tekst, weżre się w pozostałości szarych komórek, te które jeszcze walczą ze mną samą.Tekst, który już mi chodzi po głowie. Jest moją nadzieją, może przerodzi się w motywację.
Małpa - Skała ... i niech się stanie.

Rano, gdy jeszcze śpię, słyszę dźwięk przychodzącego sms-a. Już dobrze wiem, że to od Ciebie… Obudziłeś mnie jak zwykle, ale nie jestem na Ciebie zła, choć sama sobie się dziwię jak to się dzieje… Czytam wiadomość, nie raz… kilka razy bym na pewno dobrze zrozumiała Twoje przesłanie, bo dobrze wiem, że to taki mały kopniak od Ciebie na dobry dzień... Nie wiem czy wiesz, ale często, bardzo często trafiasz w moje myśli, w sytuacje w których akurat się znajduję… I właśnie wtedy czuję, że jesteś ze mną… Jak Ty to robisz?

(...)stojąc w miejscu, w zakamarkach duszy, nie znajduje nic osobistego, nic o czym wypadałoby po prostu milczeń. Żadnych zepsutych pragnień... coś pcha do przodu wbrew swoistej woli `iścia`. Nieznane nasze aleje, zawiłe jak diabli! Brak intymności w indywidualnym systemie wartości. Swiat pogubił się w chorej materii...jedyne o czym milczymy, to akordy naszych dusz. Chociaż i tak każdy zarysuje za nas drogę, pokoloruje ją swoimi kredkami, nawet nasz odmienny gust w wyborze koloru nikogo nie przekona do osobistych prawd czy racji. (...) Heroizm w czystej postaci.