Zeszyt ***, szary*nikt

Nie cierpię dwulicowych ludzi ... Przy takich ... trudno jest mi się zdecydować .... W który pysk walnąć jako pierwszy .

Świat. To jak kartkówka, którą chcesz napisać jak najlepiej,
gdy ani trochę nie jesteś przygotowany. Życie. Strzępki nadziei,
przebłyski wiary. Rezygnacja. Próba. Ciche łkanie, samotność.
Cisza. Krzyk. Łoskot. Żałosne. Wszystko. Mamrotanie
do siebie ciemną nocą. Patrzysz w gwiazdy i nic nie rozumiesz.
Pytasz: Boże, w którą stronę mam iść? A Bóg na to: Śpij.
Umierasz kawałek po kawałku. Cicho, wytrzymaj to.
Przejdzie. Wszystko. To nic. To tylko Twoja wina.
Jutro wstaniesz i weźmiesz się w garść. Marny człowieku.
Świat mógłby żreć Twoje kawałki, na które się rozpadasz.
Zbierz się. Śpiesz się. Śpij szybko, wstań wcześnie,
żyj powoli. Kochaj. Miłość jest piękna. Chyba, że kochasz
naprawdę. Wtedy zabija. Więc przestań. To takie proste.
Śmierć. Ale śmierć to nic.
Spokojnie. Wszyscy umrzemy.
Ostanie się tylko dusza. Więc walcz o nią. Pisz
ten sprawdzian z szaleństwa. Do samego końca.
Módl się o siłę. Módl się o rozum. Tak łatwo go stracić dziś.
Siła bez rozumu to nie siła. To głuchy krzyk
bezsilności. Życie to żałosne hasła rzucane,
gdy jest lepiej. I niezrozumienie, w którym
najwięcej prawdy. Kontroluj. Ale nie zanadto.
Kontrola zabija.
Świat zabija.
Życie zabija.
Wiersze pisze się ostatkiem tchu.

Kiedy się zakochujemy z łatwością przychodzi nam góry przenosić, które kiedyś z wielkim trudem będziemy musieli poustawiać na miejsce.

zachorowała niewierząca
na śmierć
żaden lekarz nie wierzył
że przeżyje
nawet ten młody
któremu zostawili
beznadziejny przypadek

to wszystko jej wina
miłość uwierzyła
w lekarza

Nie wierzę Ci w prawie żadne słowo, ale cieszę się, że poświęcasz cenny czas by je dla mnie wymyślić.

Wiotczeje sen
między półcieniami
drga nerw

Na dworcu spokój
zamarły w zegarze
i dwie sylwetki kipią na ławce

Za oknem czeremcha
upaja niebo zapachem
ale tu wewnątrz jak w akwarium
wypełnionym zatęchłym marazmem
jak ryby pływamy
nabrzmiali doświadczeniami
podcinamy żyłę wyobraźni
i umiera konik na biegunach
w sierocej chorobie ukołysany

Ktoś zostawił na dworcu
obraz świętego
który bezradny patrzy
spod pękniętej politury
wypatrując dziesiątego

Zapowiedź pociągu i
echo
echo
echo