Ten, kto z powodu przeżytego zawodu usiłuje wykreślić miłość ze swego życia, przypomina błazenka, który chce dać sobie uciąć głowę z powodu źle dobranej czapki.

Byłoby źle, gdyby ktoś nie miał w swoim życiu okresu, kiedy mu się wydaje, że Werter został napisany tylko dla niego.

[...] właściwie świat staje się obojętny [...] jeżeli człowiek nie ma dość sił, aby wybrać sobie coś prawdziwego i iść za tym, a tylko wszystko w sobie układa niby w szufladzie komody [...].

Przyszłości zupełnie nie umiałem sobie wyobrazić; nie miałem pojęcia, co mógłbym robić. Powinienem wybrać sobie jakiś sensowny zawód, ale czułem się niezdolny do systematycznej pracy.

Ta myśl mnie boli [...] jest Ktoś, kto mi skrzydła rozwija [...] jest Szczęście, co się ze mną mija i Nieszczęscie które mnie tuli.