podaj mi, proszę, papierosa,

pamiętasz kłosy, letnie warkocze,
zdejmowałeś z moich włosów wiatr

nagie piersi, delikatne dłonie
krzyczałam, że jesteś wszystkim
we mnie co płonie

mówią, że taka namiętność wypala tylko raz

zapal mi, proszę, papierosa
przygasa żar ciał

jeszcze noszę twój oddech na ustach
kawą zaklinam szepty
gdy mówisz do mnie przez sen
to o czym nam się nie śniło

wdycham sennymi zmysłami
przesiąknięte tobą powietrze

a potem ustawiam na stole
jeden talerz i pół filiżanki
i tylko jeszcze serce oszukać
że Cię tu nigdy nie było

Miała delikatne szklane serce.
Płakała płatkami śniegu.
Odgarniała zaspy włosów.
Zamarznietych uczuć iglo
Uklepywała w pośpiechu.

Z nadejściem lata...
On rozgrzał ją własnym oddechem.
Pocałunkiem rozkołysał jej serce.
Rozpalona tańczyla w ciepłym deszczu.
Nie płakała od teraz więcej. [...]

każdy dzień budzi się
niepostrzeżenie cicho
w słońcu coraz bardziej widoczne
bruzdy Naszego przemijania
a My wrastamy w Nasze życie
wciąż uśmiechnięci, tacy sami

i choć jesień krępuje zegary
nienagannie sentymentalni
oczami lata witamy zimę
tuląc w dłoniach co istotne

radośni sobą wciąż zakochani

świadomość Naszego uczucia
gęsią skórką po plecach spływa

i nie trzeba mi nic więcej
mam wszystko co kocham

- jestem z Tobą szczęśliwa

chociaż pada…
okien nie zamknę w kimś innym
moje usta muśnięte jesienią

- czekają na ciebie

ogrzej je pocałunkiem
niech czerwienią się inaczej
wyrwij z czasu zadumy, jak myśli
uracz delikatną pieszczotą
zanim zima je chłodem naznaczy

i kochaj mnie…
aż księżyc gwiazdy policzy na niebie

wtedy spokojnie zasnę
zamknę serca mego okna
i złożę powieki w modlitwie

- za ciebie

Już od dawna nie tęskniłeś
Wiem
Czułam to w całym ciele
I we śnie nie patrzyłeś
Na mnie już jak kiedyś

Włosy odgarniałeś
Szukałeś czegoś w oczach
Mówiłeś, że znalazłeś

Pocałunkiem próbowałeś
Sprawić, żebym została
Może jednak byłam coś warta

I usta zagryzałam
Żeby ten pocałunek starczył na dłużej

Nie starczył

w ułamku sekundy
więdną
czerwone róże
uśmiechy na ustach
miłość wyrzucona na śmietnik
złamane serca

przykro jest oglądać
umierające chmury
ptaki spadające z nieba
łzy aniołów
smutek Boga

gaśnie wszystko co nie dość kochałam

nadzieja umiera ostatnia

Przysypiam nad kałamarzem
A pióro wypada mi z dłoni
Sen po całym dniu
Zagląda do skroni…

Ale piszę.
Bo mam dla kogo.

Lgnę do ust…
Jak płomień do świecy.
[...]

czytam Cię
półsłowem
czytam
półzrozumieniem
bo niedopowiedzeniami
jest nabrzmiała
ta przestrzeń
między nami