Zeszyt 1, gossip172

Książki to także świat, i to świat, który człowiek sobie wybiera, a nie na który przychodzi.

Ile to gorszych rzeczy od takiego stania człowiek musi znieść. I znosi. Nieraz mu się wydaje, że nie zniesie. I znosi. I nigdy nie może powiedzieć, że gorszego nie zniesie. Bo gorsze od gorszego nie ma końca na tym świecie.

[...] po co pytać człowieka, gdzie idzie. Jak ktoś idzie, to gdzieś idzie, sam wie najlepiej, gdzie idzie, nie muszą zaraz wszyscy wiedzieć, gdzie idzie.

Często prowadzę z sobą długie rozmowy i jestem przy tym tak mądry, że czasami nie rozumiem ani jednego słowa z tego, co mówię.

Każdy może współczuć cierpieniom przyjaciół, lecz trzeba mieć wspaniały charakter, by móc cieszyć się powodzeniem przyjaciela.

Kiedy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy zawsze dobrzy, lecz kiedy jesteśmy dobrzy, nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.

Jestem tylko
wspomnieniem dziewczyny,
którą znałam kiedyś bardzo dobrze.
Jestem tylko niewyraźnym odłamkiem przeszłości,
w której kiedyś gościła miłość.
Przemierzam puste ulice,
a cisza podąża za mną,
pozwalam jej na to,
ponieważ, jako jedyna,
zdecydowała się
pozostać ze mną.