Zeszyt ***, Efemerycznie.Stój.

Nie chciej inaczej być szczęśliwy, inaczej wypoczywać i podejmować się śmiałych zadań, niż nakazuje ci twój charakter i twój system nerwowy. Przystosuj się do prawa, które nieubłaganie wyznacza twoje miejsce, twoja praca i twoja postawa względem życia. Wszystko należy po kolei doprowadzić do końca i przyjąć: radość, żal, powołanie, zadanie, porażkę, a także śmierć.

Jesteś mi woda
co ogniska suchości chłodzi

Jesteś mi wiatr
co wzwyż namiętności porywczo wznosi

Jesteś mi ogień
który zapaliwszy serce rozpala

Jesteś mi ziemia
pewności życia mocnego stąpania

Postać bliska sercu
lecz odległa ciału
uleczysz tęsknotę
stopniowo....pomału
musi czas upłynąć
by się zagoiło
by go nie marnować
żyjąc tym co było.

Gdy nic nie mówiąc
Dopuszczasz, chronisz, karmisz, chowasz
I bez wytchnienia, i bez snu
Kołtuny przeżyć, uczuć, słów?

A czy to mową jest,
Gdy płynie głos
Boleśnie z krtani wyrywając,
A w środku tonie martwy stos,
Gdzie cisza końce wyznaczając
Nie myśli granic mieć ni muru,
Wypełnia przestrzeń, trzyma więzy
I tak pracując bez pamięci
Przeklina tępy, głuchy wiatr?

Myślimy ciągle jak zaklęci,
Jak ostrze jest głęboko w nas.

Niczego, nigdy bym nie pragnął, gdybym tylko tam był. We mnie samym i w tym słońcu jest tyle szczęścia, a tu... jęki, cierpienia, strach... i coś niepojętego, i ten pospiech... Oto znowu czyjś krzyk i znowu wszyscy pobiegli z powrotem, a ja pobiegnę z nimi, a oto ona, śmierć, nade mną, wokół mnie... Moment-i nigdy już nie ujrzę tego słońca, tej wody, tego wąwozu.

Szukam cię - a gdy cię widzę,
udaję, że cię nie widzę.

Kocham cię - a gdy cię spotkam,
udaję, że cię nie kocham.

Zginę przez ciebie - nim zginę,
krzyknę, że ginę przypadkiem...

tak
mieszka we mnie samotność
jak ja lubi czarno-białe filmy
i naleśniki z truskawkami

drze mi się w serce
że ludziom ufać nie warto
i takie tam inne rzeczy

uciekam jej czasem i kopiąc
złość na środek jeziora

myślę

porządek trzeba z nią zrobić
czynszu zażądać
od tej wariatki

lecz wracam bo jakoś
bezpiecznie nam razem
robię herbatę

a ona śmieje się w głos
że piszę
o niej

wiersze