Zeszyt =(, Migotka P

Ten dźwięk. Aż dreszcz mnie przeszedł... Cały czas było dobrze. A tu, przez przypadek, natknęłam się na melodię, której się tak bałam. Wszystko wróciło. Jego każdy uśmiech... błyszczące oczy. Wszystko. Boje się... boje się go znów zobaczyć, powiedzieć "Cześć", odwzajemnić ciepłe spojrzenie. Dlaczego płaczę? Przecież to tylko przyjaciel... którego tak mocno pokochałam.

-Tatusiu, nigdy Ci tego nie mówiłam, ale wiesz.? Bardzo Cię Kocham.
-Wiem córeczko
-Ale skąd.?
-Tu w niebie wiemy wszystko...

Związałam się kiedyś z Piotrusiem Panem. Alkohol dla niego był jak taki Wróżkowy pyłek. Dzięki niemu, mógł lecieć do swojej Nibylandii. Czy go kochałam? Bardzo. Dlatego nie chciałam przedawkować marzeń i odeszłam...

Nawet milczenie z nim miało inny wymiar - metafizyczny. To nie była jakaś tam niezręczna cisza, która uwierała i stawała się nieznośna. Nikt od niej nie uciekał. Nie wymyślał bzdur, byleby tylko przerwać tą niezręczność. Czasami ta cisza mówiła za nich. Tym niemym językiem tworzyła więź, silną barierę, przez którą świat nie mógł się przedostać.

I dziś, kiedy pragnę byś mnie przytulił.

Odchodzisz...
...bez pożegnania.

Ma serce. Czuję jak bije pod moimi palcami, gdy dotykam jego nagiego torsu. Tylko, że to wciąż za mało. Wciąż za mało, by mnie kochać.

Robiąc krok do przodu - boisz się, czy tamta osoba, nie zrobi trzech do tyłu...
Stojąc w miejscu - tracisz grunt pod nogami.

Najgorszej jest w momentach, w których siedzisz, żresz tonami czekoladę i trzymasz w dłoniach telefon z nadzieją na jakikolwiek odzew od kogokolwiek. To się nazywa samotność, której nie jesteś w stanie przezwyciężyć. Włączasz tę samą piosenkę po raz setny i nie widzisz sensu w kilku następnych godzinach, czasami nawet i dniach. To jest ta pieprzona samotność.

`. Czasem tak myślę że przestanę cię kochać dopiero wtedy kiedy zobaczę cie z nią na ślubynm ołtarzu.A może nawet wtedy nie będę umiała układać sobie życia bez Ciebie? Nie będę umiała przestać Cię kochać?

widzę was razem. Widze to. Ale jednak nadal mam nadzieję. Przecież kiedyś to właśnie mnie tak samo łapałeś za rękę.
Tak samo słuchałeś bicia mego serca i nieśmiało przytulałeś.
Byłam na jej miejscu. Może kiedyś jeszcze tam wrócę?

Nadal mam nadzieje..`