Czym dla ptaka są skrzydła, tym dla człowieka jest przyjaźń: wznosi go ponad proch ziemi.

Miłość oznacza uwolnić się wzajemnie z ostatecznej samotności.

Kto nie przeszedł przez szkołę bólu, jest jak analfabeta przed księgą życia.

Przyjaźń jest najdelikatniejszym kwiatem, który rozwija się z wzajemnych kontaktów międzyludzkich. Jeżeli nie dbamy o niego cierpliwie i niestrudzenie, więdnie i usycha, zanim otworzy wszystkie swoje pączki.

Kto kocha, panuje bez uciekania się do gwałtu i służy bez stawania się niewolnikiem.

Żyć, by cierpieć - to niegodne człowieka. Nie możemy tkwić w bólu. Musimy zanurzyć się w nim, żyć w nim w pełni, aby potem wykuć z niego schody, które przywiodą nas do świątyni radości.