Wiersze

w otwartym stoję oknie
czyiś szeptów słucham
wiatr czasem włosy dotknie
powie coś do ucha

o tobie opowiada
że przyjdziesz dziś w nocy
nie wierzyć nie wypada
ujrzę twoje oczy

tymczasem w oknie stoję
słońce już zachodzi
pójść spać – teraz się boję
bo wierzę wiatrowi

L ubię chwile kiedy znów mogę drżeć będąc na odległość twojego oddechu
A utostradą dreszczy grzmisz jak przy burzy
T ęsknoty i pragnienia wplatam w szumiące strugi deszczu a ty
O czom mym zmęczonym przywracasz śmiech kolor i blask...

Pryga Sylwia

Pod drzewkiem wiśniowym,
w ogródku - stoliczek,
a na tym stoliczku - niewielki koszyczek. W koszyczku - wisienki,
a w jednej, na szczycie - Byt cienki,
odziany w - a jakże - wiśniowy kubraczek - Robaczek, co chciałby odmienić swe życie,
bo czuje, że w wiśniach, od wiśni,
przez wiśnie - - jest cały wiśniowy
i życie mu kiśnie!
Bystrymi oczkami spogląda dokoła
i widzi, i czuje - świat kiwa nań, woła,
i mami smakami innymi niż wiśnie,
więc Robak ucieka od wiśni nim skiśnie!
I sunie do kuchni, by życie [...]

Jest w tobie siła wiem to napewno
Musisz ją odnaleźć wydobyć na zewnątrz,
Podnieść się z ciemności smutku zapomnienia
W twych oczach jest moc walcz o swe marzenia,
Zapomnij co było nie myśl o przeszłości
Skoncentruj swe siły by znów żyć w radości,
Wiem że stać cię na to by osiągnąć cele
A w razie kłopotów wiedz są przyjaciele,
Chodźby ten z okolicy jeszcze mało znany
Ale dla swych bliskich bez reszty oddany,
A więc walcz Poganko o twe życie bitwa
Cel jest tylko jeden za szczęściem gonitwa,
Ja z serca ci życzę teraz powodzenia
Bo w tobie jest moc by spełnić marzenia!!!

Próbując łapać namiastkę tlenu
Dostajesz azot co szybko zabija
Składając algorytm mimo swego genu
To wszystko parabola od zera odbija
I czujesz, że jesteś dalej od Edenu
A liść Twój w spiralę powoli zawija
Na newtona skaczesz coraz bliżej krzemu
Gdzie lica powietrze z ciśnieniem omija
Przeżyłaś

słowa które zachowam
nie podzielę nimi
one tylko dla mnie
pachnącą podróżą
kąpię w nich kiedy zechcę

mają serce

© Krystyna Anna Szklarczyk
15.03.2020r./16:30

miniaturka w ''Róże poezji - antologia 2''

Między nami nic nie było…
Wszystko… w myślach się zdarzyło
W pięknych wierszach o miłości
Planach, podróżach… radości

Może… Ty… sercem… tak wieszczę
Zakochasz się… we mnie… jeszcze

11.07.2020

patrząc Ci w oczy…
widzę
słyszę
czuję…
jak powoli
w bólu bezsilności
skrapla się
nasze milczenie

11.07.2020

Nie patrzę już przez okno
nie mogę
nie potrafię
boje się
wyjść poza to
i
znów spojrzeć w dal

czas nauczył patrzeć blisko
dostosować się, latać nisko
nie wychylać się
i z domkniętą powieką
zmierzać w świat

dla mnie okno już przymknięte
z każdym dniem mniejszy żal
tu i teraz pozostaje
wszystko inne odchodzi w siną dal

Może kiedyś
Napiszę dla ciebie wiersz
Pachnący jaśminem
I nadzieją

Teraz nie pora

Pada deszcz
I świat jest mokry
Ulice toną
W powodzi słów

Tych bez znaczenia

a w sumie to dlaczego by nie
nie będę się opierać proszę pana
pana to obserwuję już od dawna
dawno straciłam rozum chcąc więcej

więcej niż wzdychania chcę całowania
całowania - zacałowania do utraty tchu
bym nie żałowała że coś straciłam
straciłam rozum chyba przez pana

Sylwia Pryga

Chodnikiem w ostatni piątek miesiąca
Szedł wikary do starszej schorowanej kobiety
W dłoniach czule trzymał Pana Jezusa
W Najświętszym Sakramencie

Mieszkańcy wsi stali pod wiejskim rodzinnym sklepem
Rozmawiali o ważnych dla nich sprawach
Mieli od dwóch latek do dziewięciu krzyżyków
Widząc księdza niosącego Pana Boga
Wszyscy jakby na komendę uklękli na obydwa kolana
Pochylili głowy [...]

Zanim uchwyci spojrzenie, co się przedrze przez powietrze,
a w oczach dojrzy omdlenie - nie uwierzy jeszcze.
By uwierzyła - cóż robić? - jeśli oczy nie wyrażą,
jakie słowa przysposobić, co nie zlekceważą?
Kiedy dotrze szept mój płochy i zadrży serce dziewczęce,
już "pierwsze koty za płoty" - dusza dalej w męce.

Na srebrnych skrzydłach wiatru
Porankiem żalu niesiona
Dusza moja zraniona
Rozdarta przez godziny
Jest jak 'strzępy' czasu,
Który przyzwyczaja do bólu
Aniołem się stałam - bez serca?
One ponoć nie cierpią?

10.07.2020

I had a dream that I was roving on the streets
with face in tears and I was thinking of You, girl.
That city was not mine and somewhere far away.
My missing is unbearable like in that dream.

Now I wan't to dedicate this song to wonderful girl.
Sometimes I think she's insane,
she's 22, her name - Joan.
But I know one thing for sure -
- I love very much this girl
and I miss her everyday,
'cause she lives so far away ...

Tear-ill E.T. in me ...

I had a dream that world was ruled by evil being
and I was one who also was working for them.
Then You appeared in form of fairy little girl,
who gave me choice to be with her or to be slave.