Wiersze

Ale będzie fajnie
Pojechać na wczasy

Pić piwo z przyjaciółmi
Mówić cięte żarty

Przepychać popychać
Puścić muzykę i zatańczyć

A potem rozpalić grilla
I soczyste mięso smażyć

Ale będzie ładnie
Po tej kwarantannie

Myślałem: „miłość nie istnieje”,
lecz naprawdę tak się dzieje.
Toż to w necie się zjawiła,
ukochana ma dziewczyna.

Już straciłem swe nadzieje,
że cokolwiek się zadzieje,
aż tu nagle nowa szansa,
ma nadzieja wciąż nie zgasła.

Oto ona się znajduje,
swoje dzieła mi rysuje.
Moja armia już powstaje,
kwestią czasu pozostaje.

Zakochałem się w Yasmeenie,
wszak cudowne jest to imię.
Pierwszym słowem mnie urzekła,
gdyż poważna to panienka.

Twoja piękność mnie olśniła,
oko sprawne wypaczyła.
Moje serce znów [...]

Wieczór przyjechal pod dom tajemnicą
zajrzał do okien z nadzieją, że zostanie
gdy się rozgościł pachniało mężczyzną
staroświeckie rzucił niechcący wyznanie
Nieśmiało na portret
i lampę spoglądał
włosy na karku szeptami poplątał

On, wieczór z marzeń, właśnie tak wyglądal

Po takich wieczorach dni nie takie same
Ten ma miejsce w domu na stałe usłane

Czy zdarzyło Wam się kiedyś
Myśleć o Miłości,
Jak największej, najważniejszej
Życiowej wartości?

I nie chodzi mi o żadne
Związki krótkotrwałe.
Wszak nie Miłość je złączyła,
Ale pożądanie.

Co kształtuje Ją najbardziej?
Wielmożne Cierpienie.
Ból, frustracja? - Chleb powszedni;
Ciągłe niespełnienie.

A gdy wreszcie On lub Ona
Miłość odwzajemni,
Bądź ostrożny, nie wiesz bowiem
Kiedy znów się ściemni.

Miłość wielkich prób wymaga.
Gdy idzie zbyt prosto,
Niech nie zdziwi Cię znów kryzys.
Strzeż się, Bracie, Siostro!

Gdyby Herbert kończył inne szkoły
Gorzej pisał
Oraz bardziej był wkurzony

Mniej uroku
Nieco inne miał korzenie
Jeszcze bardziej był krytyczny
W dość surowej swej ocenie

Bardziej był wysportowany
No i w handlu obeznany
Gdyby go kusiła na gitarze gra
To by pisał tak jak ja

W twórczości Herberta jak i całym życiu dostrzec można dylematy natury moralnej, które są wyjątkowo tożsame z moimi . O ile można podejrzewać że udzieliło mi się co nieco z Herberta to jest cała masa tematów , które to zaistniały niezależnie a są tożsame. Mam niezwykłą przyjemność cyklicznie odrywać zdumiewające podobieństwa . Na przykład wiersz ,,Chodasiwicz ,,Herberta ma podobny przekaz jak mój ………………………. Niestety nie podam tytułu bo mi go wykasują z racji na obrażanie sław polskiej literatury . Wierszyk ten był już raz usunięty i chyba dzięki tylko nieuwadze tutejszych cenzorów – gryzoni przetrwał na tym portalu . ( nie dotyczy cytay.info)

Las
las rąk

płucoserce na dłoni.

Dzień za dniem, wolno mija
Tęsknota niczym żmija
Swym jadem Kąsi mnie
Bez ciebie ukochany tak bardzo jest
Mi źle, już wcześniej grube kraty rozdzieliły nas
Teraz koronawirus, nawet jechać
Tam nie mogę
By przytulić mocno cię
Czekam aż ten haos minie
Wtedy szybko zjawię się

zabiegani
wcześniej
nie umieliśmy się zatrzymać

aż sytuacja wymusiła i
dylemat
co lepsze

gonitwa czy zastój w tej
rzeczywistości
wzrastającego niepokoju

zło niech samo siebie przyjmie
nie wychodząc pogonię

,,niech to diabli…’’

© Krystyna Anna Szklarczyk
21.03.2020r./ 18:05
w druku

Ile można tak krwawić?
Czy to kiedyś się skończy?
Wszędzie szkarłatne kałuże
A krew nadal się sączy
Z tysiąca drobnych ranek
Strumyk a potem rzeka
Czy wyschnie, czy będzie płynąć?
Dowie się ten, kto zaczeka ...

Krople (deszczu) albo wieczorne myśli …

***(czy wierzysz...)
czy wierzysz… w słowa
wypowiedziane czule…
w chwilach uniesień

Chciałabym znów mieć pięć lat,
gdy kołderką przykrywałeś mnie,
a sen nie budził się wspomnieniem.

Chciałabym znów mieć siedem lat,
gdy uczyłeś mnie jak czytać świat,
który był pełen jasnych barw.

Chciałabym znów mieć dziesięć lat,
gdy z oczu wciąż wycierałeś mi łzy,
a serce potrzebowało przytulenia.

Chciałabym pójść już spać,
by nie przeżyć tych lat,
w których tęsknoty łzy
zabierają uśmiech.

Chciałabym znów tam być,
gdy Twoje serce przestało bić,
by powiedzieć kilka słów
Kocham Cię.

Gdzie dwa żubry biegną........
Tam lis się nie załapie......

Życie kaleczy me nadzieje,
teraz za moją namiętność spotyka mnie nagroda.

Dziki księżycu napełnij mnie odwagą .
Jestem więźniem tej miłosnej historii.
Daj mi klucz, abym otworzyła drzwi do okrutnej tajemnicy.
Która zaprzeczyła memu sercu.

Dziki księżycu , życie zabiera mi złudzenia .
Świadku tej miłości, pełnej sekretów i uraz.
I dziś ,kiedy twoje światło pada na mnie , nie wiem
czy zostać czy odejść z obawy przed potknięciem.