Wiersze

Gdyby nie one
Nie wiedzialabym co to życie
Sprawiają uśmiech na twarzy
I nie wiem cóż sie wydarzy...

Wiatr otula mnie zimnem
Lecz one mnie grzeją ...
Dojadę tam gdzie chcę
Ze złudną nadzieją

Na wolność bez granic
Na dobra początek
W swej samotności
To dobry wątek...

lubię cię podglądać
schowana za firanką
ty niby przypadkiem
mrugniesz do mnie okiem
głaszczesz twarz
czy w dekolt
zajrzysz

czasem zawstydzona
chowam się we własnym cieniu
[...]

Bezdennym kamieniem jestem!
Podobnym do tysiąca kamieni.
Umieszczonym na granicy śmierci,
Wrzuconym w koryto rzeki.

Uporczywie niknie...
Bezustannie jęczy...

Niezniszczalnym kamieniem jestem!
Bordowym - lżejszym od powietrza.
Uderzonym o powierzchnie wody, [...]

W wieku XXI
w najpiękniejszy dzień lata
podwórza zmarły.
Już nie słychać na nich gwaru dzieci
siedzą z chipsami przed komputerami.

Z żalem powiadamia Kowalski Jan
z zaniepokojonymi sąsiadami.

Granit milczenia
w sercu rubinowy cierń
diament na rzęsie

Tylko nie szukaj za daleko.
Nie ma mnie za górą, za rzeką.
Zamknij oczy, tam pod powieką,
Jestem wtedy, gdy łzy nie pieką.

szukasz mnie...?
a może już nie...

Na wejściowych drzwiach schodowej klatki
wisi klepsydra ze śmiercią sąsiada
zaraz
który to był -?- osiemdziesiąt dwa lata
pyta żona

Jest tu tylko czternaście mieszkań
ale ten jakiś obcy

Zatrzymała się sąsiadka
ale też nie kojarzy
może całe życie przed telewizorem spędził
i nie mijaliśmy się na klatce

Nie z sześć, nie tu i nie tam
to gdzie mieszkał
jak wyglądał ten pan

Po wyłożeniu zakupów wyjrzałem przez okno
na podwórze w jesiennym słońcu skąpane
kiedyś bawiło się tu tyle dzieci
a teraz jest martwe...

Padał, padał deszcz
Odchodziłem w smutku
Gdzie szczęście, powinno być?
Lecz nie ma, padał, padał deszcz

Zabrałem serce w ciemności toń
Usta me nie całowały Twych nigdy
Lecz trzymałem w cieple dłoń
Ten wieczór był wesoły, lecz przykry

Ciepły, ciepły deszcz wakacyjny
Odwrócenia gest, taki intuicyjny
Wzrok Nasz się miękko spotkał
Noc jak szal ramiona otulał

Mimo to wszystko, chciałem więcej
Lecz nie mogłem liczyć na to szczęście
Padał, padał deszcz
Odchodziłem w smutku

księżyc przesącza się przez kapelusze kobiet
całuje im usta jak rozgryziona pomarańcza
spływa do obojczyków obmywa piersi

pojedynczą kroplę biorą na palec
przykładają go do warg mężczyznom
a ci milczą w szekspirowskiej pauzie
malują portrety topią je w rzece

przesuwają dłonią po kręgosłupie nocy

jej wygięty grzbiet jest srebrzystą łuną
Beethovena słonecznikami
van Gogha
kostkami baletnicy zanurzonymi
jak szyja Ofelii
w łabędzim jeziorze

po boleśnie nieprzespanej nocy
przychodzą poranki
kiedy omijam spojrzeniem lustro
niechcąc udowadniać samotnosci
że zestarzała się razem ze mną

odwróciłam się do niej plecami
ciemność miękko ułożyła się za oknem

jeszcze jednym wspomnieniem
[...]

czytam cię
słowo po słowie
pojedynczo każdą literą

czytam
z przecinkiem i kropką
z pytajnikiem

potem cię składam
szukam znaczeń w swojej małości
- i za każdym razem dajesz mi
odpowiedź na życie

Przy miejskiej bibliotece
w Bolesławcu
przysiadły na ławce dwie
dwie zakochane latarnie
jedna na ramieniu drugiej
położyła głowę i siedzą zakochane

Stanąłem obok i obserwuję ludzkie reakcje
"Ale czadowa k..."
jakiś młodzieniec wyraził swój zachwyt
do zakochanej
która odciąga go za ramię

Od strony muzeum kobieta o kulach
z wnuczką się zatrzymały
"Ładne" - mówi dziewczyna
"Mogli zamiast ławki łóżko postawić, żeby kopulowali"
zniesmaczona emerytka dodaje
i idą dalej...

Cała ta miłość to farsa
Zakłamana i złudna
Iskierka nadziei

Cała ta miłość to łgarstwo
Obietnica grzeszna
Wyszeptana w uniesieniu

Cała ta miłość to smutek
Kompan wiekuisty
Nocą otulający

Cała ta miłość to rozpacz
Zaćmionych zmysłów
Zbłąkanych w odmętach losu

Rankiem nastaje jak i
z wieczora
niezakłócona niczym
pora
pytań , okryta zaklęciem
co było by
gdy­bym spo­tkał cie­bie
pierw­szy raz,
lecz w nowym ale naszym
ogrodzie
ina­czej może ­wiatr [...]

Przyznaję...nigdy nie byłem idealny.
W przeszłości niechcianej wciąż
wiele błędów świadomie popełniałem,
często sięgając w bólu mrocznego dna,
niewłaściwych wyborów dokonywałem.

Zawiodłem wielu ludzi, którzy mi zaufali
i we mnie swoje wielkie nadzieje pokładali,
lecz, nawet gdyby można było ponownie cofnąć czas
i wiedziałbym to wszystko, co wiem teraz,
znów jak kiedyś mógłbym te same osoby wspierać...

Nie chciałbym już niczego w swoim życiu zmieniać.

Z chaosu myśli powstałe...
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
28.11.2020