Znowu cisza
krzyczy mnóstwem
niewypowiedzianych słów
bełkot bezszelestny
łykają usta łakome..
tylko echo niesie
utracone chwil przestrzenie,
bezpowrotnie..

podaruj mi przestrzeń
jakiej nie ma nie wymuszaj nic
na siłę co sprawia ból
nie przegradzaj grubym murem

słów co giną w chaosie
gdy otwieram się od nowa
cierpliwość w obie strony
krąży jak bumerang powraca

ze wchodem słońca podaruj mi
kolorową tęczę w uśmiechu
niech świat się wokół kręci wesół
węglem nie maluj mi ust

na nostalgię zdąży się porę
gdy pojawi się z jesienią życia
to nie pociąg orient expres
do którego w biegu się wsiada

Napij się piwa
zjedz loda
a dziecku kup
watę cukrową
zanim przyjdzie kryzys i głód
rządź
z pękatym portfelem
i podniesioną głową

Ktoś w tym mieście
pomalował dzieciom twarzyczki
a niebu podbił oko
fioletowym echem
żar lał się z nieba
ale jest ciężka chmura
w perspektywie miejskiej

Popatrzyłem w bok
kobieta wypuszcza nogi
pod stół
opalone
i zgrabne
pies "podsikał" donicę
piwo pluszcze pod nalewakiem...

Powiedz mi,dlaczego nie mogę
Cię zapomnieć,pielęgnuję pamięć
pamiętam Twoje oczy,usta,uśmiech,
to wszystko jest we mnie,Ty żyjesz
nasze kochanie nigdy nie umrze

Miłość jest wieczna,jak niebiosa
jest cudowna i okrutna,zabiera
wszystko co w nas najpiękniejsze
odchodzi,nie mówiąc nawet gdzie
to boli najmocniej,rozdziera duszę

Wytrzymam ból,łzy,czekanie
tylko powiedz mi że wrócisz
jeśli nie tu,to spotkajmy się
tam,w nicości,w Edenie
na Drodze Mlecznej tylko
proszę,Cię, bądz,czekaj

nie skupiam się
na tym w czym
Tobie nie do twarzy
nie zwracam uwagi

na to co w Tobie
jest słabe i niezdarne
nie szukam na siłę
własnego ideału

nie patrzę na Ciebie [...]

Durny wymysł ta rutyna
Jej powodem jest nuda
Idea w głowie płytka
W intelekcie czarna dziura

Durny wymysł ta rutyna
To wierutna obłuda
Ludziom mąci w głowach
Kreatywność krótka

Durny wymysł ta rutyna
Przez monotonię szarą
Czepia się syndrom lenia
W łbie same głupstwa

Durny wymysł ta rutyna
Na wszystko się narzeka
Wymówka to myśl przewodnia
Dobry argument strugać głupa...

Ton surowy zawsze znosił.
Słowa jego,
poważnie nigdy nie brano.
Chłopcem na posyłki się stawał.
Tylko stopnie określić go musiały.
Bo najprościej takiego pokochać.
Choć lista jego znaczenia,
krótka nigdy nie była.

Ciekawy świata był zawsze.
Sam człowiekiem nauczył się być. [...]

...
Zanim się zgubię...
podaj mi dłoń kiedy przymykam od dźwięków oczy
wsłuchana w codzienny chór
kocham natury dotyk...

grasz... grasz mi zmysłami
ptaków przekrzykujących się w trzcinach...
tworzysz kwartety
tonące w dźwięku jak w wodzie żaby zaklęte w symfonii...
[...]

...
Wiatrem przeciągam to tchnienie...
natury sennej wołanie
ptaków śpiew i liryczną ciszę...
liście tańczące w prześwicie szmerem rozedrgane...
z deszczem Twą delikatność
chłonę zachłannie jak dotyk
uśmiech jeszcze odległy
spojrzenie w lustrach wody zgubione Twoich oczu...
serenadę wieczoru
żab głośne wołanie
uczuć delikatną tęsknotę pamiętam
i słowa ... półoddechem szeptane...
nasz taniec...
i wszystko ulotne i takie pośpieszne
wiatr...
wspomnienia...
wieczorne mokre od oddechów i deszczu
zgubione szczęściem drżące serce...
Anita Steciuk

Fb anioł deszczu blog literacki anity steciuk

Kiedyś odnajdę Ciebie sprzed lat
nie wypuszczę Cię z serca,z ramion
nie pozwolę Ci odejść już nigdy
będziemy już razem na wieki
gdziekolwiek-tu albo w Hadesie

uklękniemy oboje przysięgając
miłość na wieki.Podarujesz
mi bukiet rumianków ,wiesz,
ze je uwielbiam.Pójdziemy
znowu na spacer do Raju

Ukochasz mnie jak dawniej
wycałujesz mnie placząc
oddam Ci pocałunków milion
wszystkie łzy Twoje i moje
zmieszają się we łzy nasze

Łąki kolorowe
sucha stopa na piasku
morze złote
kierunek dzisiaj

- Witaj Burzowy Płomieniu
- Nakrapiany Cieniu?
- Tak?
- Co tutaj robisz, to znów czas na patrol?
- Nie, jestem tu aby złożyć ci obietnicę
- Jaką?
- Gdy zostanę przywódcą mianuję cię moim zastępcą

Wnoszę światło w ciemność
Twojej duszy a Ty uciszasz
szalejące ognie mojego umysłu.

Wzajemne uzupełnienie.

Cudnie być razem ze
świadomością boskiego
połączenia.
Naszym duszom
zawdzięczam wszystko, żyję.

Czuję wolność tak piękną i
wszechpotężną, że gdybym
była mężczyzną to zatańczyłabym
na łące w różowej sukience a
ponieważ jestem kobietą, to
piszę wiersze o wolnej miłości.

dotykasz słowem
a serce drży jak membrana

wiesz
- jestem dzisiaj w kwiaty ubrana
całą łąką sukienka pokryta

odszukaj mnie pośród kwiatów 
zerwij - i więcej nie pytaj