Wiersze

od dzisiaj nawt ciszę, bedziemy
smakować razem. szczeliny drzwi i
okien zapchamy słowami.  nie ma sensu
czekać na nieznane, skoro
bez zastanowienia wdepneliśmy
w okres wieku średniego. gorzka prawda
jest taka, że coraz mocniej zaciskamy pięści
na tym co miedzy nami, by choc tyle zostało,
co kot napłakał.

snujesz się mgłami pod oknem
choć nikt na ciebie nie czeka
od stóp do głów przemoknięta
strącasz gwiazdy czekaniem

złotych liści litanią
pochylasz się nad nami

dymem ognisk wzdychasz do nieba

lecz zajrzeć ci w oczy
potrafią
tylko dzieci
i zakochani

Na górze osioł
Marchwi pole na dole-
Wilk w oślej skórze

Nasz czas minął tej nocy
Gdy zamknąłeś oczy na mój świat
Niech się potoczy
Dalej to bez żadnych strat
Noc jest zbyt ciemna
Nie odnajdzie żadne z nas
Straconych marzeń
Bo już nie ma gwiazd [...]

jesienne chmury
jak obietnica wody
— złamały słowo

Czarne nagie gałęzie drzew samotnych
chodź w stadzie stojących, stare dzieje
tego świata pamiętające
nie powiedzą nawet ułamka słów ...

wkrótce Matka Zima przyjdzie tu znów
i dopiero kiedy w niebo szare spojrzę
to sens lata w nim dojrzę [...]

Gorąca her­ba­ta w dłoniach,
otu­lo­na wełnianym płaszczem.
Sza­rość w myślach - pokojach,
za ok­nem mróz - gwiaz­dy nad mias­tem.

Sa­mot­ność ta sa­ma co wczo­raj
Z roz­piętym żag­lem bezsennosci
Dry­fuje w morzu łez i sko­na
Oma­miona mgłą bezsilności

Zat­rzy­małem się tu - zmieniony
I umrę jak on i ty i oni
Drze­wo wy­puści pąk zielony
A kwiat zak­witnie w two­jej dłoni

Nienawidzę Cie tak bardzo
a jednak nadal jesteś ze mną ...
jesteś złudnym niebem chwili,
które nazajutrz zamieniasz w piekło ...

Jesteś aniołem i demonem
płynnie kształty zmieniającym
i nie do zwyciężenia głodem [...]

pośród baranów
stoi krowa

nie zmienia zdania

chce dawać mleko
i być krajowa

014

Uczucie jak z wierszy nie zdarza się -
Ta lękliwa myśl wdarła mi się znienacka
Gdy zastanawiałam się nad niestałością słów
I liczbami wpisanymi w rubryki
Zapytałeś mnie o jedno
Wierzysz w naszą miłość czy w statystyki?

on jak bumerang
rzucany powraca
ona jak ptak kiwi
w lot jego wymaca

Dziś boli mnie każda uliczka
Którą przeszłam w czerwonych conversach
Tego dnia
Robiliśmy zdjęcia
Wtedy nie miałam pojęcia

mi­jam to­ry z których zdjęto po­ciągi
w cza­sie dnia brzęczą już tu tyl­ko puszki po pi­wie
mam sta­le zmien­ne nas­tro­je
dla­tego w tej chwi­li od­wie­dzam cmen­tarz
gdy widzę mo­nument śmier­ci
życie wy­daje się ta­kie piękne
rdza­wa cisza krzyży
pta­ki mają pra­wo tu zaśpiewać

w pow­rotnej drodze przez Ru­mej­ki
na­pije się dob­rej ka­wy
gram słod­kich cias­teczek pop­ra­wi nas­trój
ach prze­jadę jeszcze ro­werem
po sier­pniowych łąkach
za­gubiona zieleń
i te cze­kola­dowe kro­wy
ra­zem z mo­tyla­mi w ko­metkę grające
w od­da­li bo­ciany zos­ta­wiają w gniaz­dach
zmarłe ar­le­kiny

linie papilarne umarły
pod drzwiami, na wycieraczce,
na brudnej klatce schodowej.

pusta przestrzeń

z dna trudno dosiegnąć gwiazd,
choć góry pod stopami. gdy
na głowie cały świat, łatwo
o upadek.

nie dotykaj. jeśli nie potrafisz poskładać

A ja jestem poza całym
tym bałaganem
wzlotów i upadków...
Nie boję się miłości
i potrafię kochać...
Gdy chcę sięgam gwiazd
choć wiem,
że mogę spaść... [...]