Wiersze

Uciec, ale dokąd? Jak pomylę drogi?
Może spotkać mnie los jeszcze bardziej srogi.
Mogę stracić wszystko, na co pracowałam,
Gorzko pożałować, że o to nie dbałam.
Lepiej tu zostanę. Tak, już ostatecznie.
Ptak zamknięty w klatce czuje się bezpiecznie.
Nic mu nie zagraża. Nie docenia tego,
Że go tutaj nigdy nie spotka nic złego.

Dokąd zmierza barwny ptak?
Kiedy się zatrzyma?
Może kiedy minie jesień
I nastanie zima.
Może kiedy przyjdzie wiosna
I skrzydła rozłoży.
Może kiedy swoją własną
Porę roku stworzy
I na zawsze w niej zamieszka,
Na zawsze zostanie.
Tylko tu będzie bezpieczny.
Nic mu się nie stanie.

Dziś Mikołaj ma zadanie
Musi przygotować sanie
Aby zmieścić wór magiczny
Pełen niespodzianek ślicznych

Renifery wystrojone
Stoją już zadowolone
Czekają aż czas nastanie
By pociągnąć piękne sanie

Elfy pakują prezenty
Tak jak je poprosił święty
Wór po brzegi wypełniaja
Wszytko zmieścić się starają.

Kończą się przygotowania
Już Mikołaj siedzi w saniach
Renifery z wielką siłą
Ciągną sanie że aż miło

I ruszają w lot po świecie
By odwiedzić każde dziecię
I by rozdać paczek moc
Mają na to całą noc.

Ten kto niszczy szczęście
płonąć w piekle będzie
a kto je szanuje
na raj zasługuje ...

W naszym małym raju
za ręce się trzymamy,
'' Kocham Cię '' mówimy
i słodko przytulamy ...

Nie ważne już co było
a ważne tylko jest to
by już to nie wróciło ...
ich bezsensowne piekło.

Proszę o : grosz dla biednego ,
leki dla chorego ,
kącik dla bezdomnego ,
jedzenie dla głodnego ,
wodę dla spragnionego ,
uśmiech dla smutnego ,
nadzieję dla zrozpaczonego...
Próśb w sercu tyle noszę i codziennie o coś proszę.
Proszę człowieka nieznanego o chwilę refleksji nad losem drugiego.

Mil­cze­nie wle­wa się do ust
falą spo­koj­nej mo­cy.
W piw­ni­cy duszy
są od­po­wie­dzi
za­gadek pow­stałych
w no­cy.

Szar­pią zmysłami
te ta­jem­ni­ce,
ujścia im bra­kuje.
Od­chodzą zmysły [...]

wczoraj mocno tak
poczułam żem bez skrzydeł…
ociosywał mi je drwal latami…
a nowe i nowe wbrew wyrastały
w przestworza mnie wzbijały
niestrudzenie…

dzisiaj mocno tak
czuję nasady ich wyschły
wiarą złudną nie chcę ich karmić
nie chcę dłużej nadwyrężać
na kolanach czekać
marnotrawić…

serce zachorowało mi
od uderzeń drwala
prosiło czekało tłumaczyło…
bezdusznym się okazał
szkód naczynił nakłamał
między drzewami znikł…

14.11.2019, czwartek, 11.30-11.35

nazajutrz rano
chmury wezmą się w garść
nim zaczną płakać

zima za rogiem
jak płachta na byka biel
działa na jesień

jesień to odpowiednia pora na
nie miło(ść). na trawnikach
pod dostatkiem liści na
okłady. pod sercem palące
żebro. (po) zamykane drzwi,
przeciągiem uśmiech nie na żarty.
(po) ranki rundą
jarzębiną skropione.
skorupki orzechów bez
wnętrza. ludziki z kasztanowca
na pustych parkowych ławkach.
gorący przymrozek. za chwilę
przyjdzie zima. czekam.

usiadł cicho słowik
na gałęzi drzewa
siedzi dobrą chwile
a jednak nie śpiewa

przyuważył ptaszynę
myśliwy bez serca
wymierzył, wystrzelił
i zabił morderca

żałował okropnie [...]

Znalazłam koniczynkę , cztery listki miała.
Tak się ucieszyłam jak ją zobaczyłam , że aż podskoczyłam.
Z radości w koło tak skakałam , no i koniczynkę w końcu zadeptałam....

wieczna wiosna tam
gdzie nie wybieram się sam
w Atlantydzkim ogrodzie

widzisz…
widzisz przecież…
światy nam się poróżniły
odbiły od siebie i mkną
w przeciwnych kierunkach…

znajomymi ścieżkami chodzę
wróble przecinają przede mną powietrze
i wspomnienia rozrzucają…
…niemoją pamięć w sobie noszę
przestrzeń oszałamia mnie… [...]

zasunęła mgłą
szaro burą i ponurą
melancholijnie