Wiersze

na kolcu róży
usiadł zaspany motyl
uschną oboje

sikorka duma
nad kawałkiem słoniny
-woń przebiśniegów

Idzie we­na przez wieś
We­nus z Wenus
u stóp Mucilago crustacea
w pra­wym i w le­wym skrzyd­le dzierży apa­rat strydulacyjny

skra­da się we­na do okien ciężkich powiek
wkra­da się na pal­cach przy­ciśniętych do ust
słyszę głosy
które wstrzy­mały się od głosu.

Ogarnij się człowieku
w XXI wieku

Bo znowu się spotkamy
sto lat za Murzynami

Miej serce, patrz oczami
gdy mamią cekinami

Pomnij, wtedy dasz radę
O co walczył Twój dziadek!

*Zadumana Prof. dr WALINA Fandango

Mi nie trzeba alkoholu
i nie trzeba maryłany
bo ja miłość mam i pasje
i ja jestem tym nagrzany ...

W morzu potrzeb
Wylewamy pomyje
Do suchej nitki

Dotykam złoty krążek
na filigranowej dłoni
który jest dowodem
na wspólne życie

Dwóch różnych ludzi
ona - wrażliwa dusza
on - złote serce
zaplątani w jedno ciało

Pragnę pamiętać
ten sierpniowy dzień
w pamięci na tyle
ile będziesz przy mnie...

25.08.2019

Ślub... 2.08.2019

<3

Kawa
słońce po plecach
potem ścieka
kawa słodzona tęsknotą
smakuje jak gorycz

On siedzi przy stole
z kaktusem
flakonem w którym
mdleją kwiaty

Kot do nóg się łasi
ale on już tego
nie czuje...

Ptaki śpiewają
Kwiaty tańczą obok mnie
Własny grajdołek

mówisz nie rezygnuj
a ja zalewany mrokiem
leżę większość dnia

destrukcja wkrada się
do niestabilnego umysłu
chcę się poddać
sam zdziałam nic

zawierzenie sobie
to oddanie się udręce

codziennie nas okradają
codziennie nas okłamują
wciąż skaczą nam po głowach

a my im jakby nigdy nic
kłaniamy się uciszenie

Każdy szu­ka ser­ca na własną rękę
i Lac­ta­rius deliciosus
pa­miętaj tylko
żeby wsta­ć przed świtem
nim oczy zajdą
mgłą.

Kto ra­no wstaje
ten ra­ni ptaki
sto­liczku nak­ryj mnie
na gorącym uczynku
z wróblem w garści.

Miałem kiedyś radość,
I wolność,
I czystość,
Byłem kiedyś iskrą,
I szczęściem,
I ikrą,
Wierzyłem wtedy w miłość,
Ideał,
I wszystko,
Teraz jestem ... pustką,
Ale też nadzieją,
Szczerą,
Na jutro.

nie lubiłam się przytulać
zanim przyznałam jak wiele tym wyrażam

unikałam trudnych rozmów
w końcu zrozumiałam czym jest obecność

stroniłam od bliskości
nie wiedziałam że prowadzi do zrozumienia

bałam się zaufać
aż odkryłam że mogę na sobie polegać

nie byłam dla siebie dobra
ugięłam kolana w przepraszam