Wiersze

chcę powrotu do tych łatwych dni,
kiedy bóg wysłuchiwał moich modlitw
kiedy nie bałam się, że znowu mnie zostawią,
jak peta w zapalniczce z antypatią
kiedy nie zamartwiałam się, że zobaczy w niej to,
co zobaczył we mnie w marcu,
że pomyśli, że może to ta która będzie nosić jego
inicjały na serdecznym palcu
kiedy nie myślałam za dużo o tym jaka jestem,
że to nie wystarczające i powinnam więcej
chcę się obudzić, żeby się okazało, że mi się to życie tylko śni
chcę powrotu do tych łatwych dni

- królowa pszczół

zamawiam w barze whisky
i lubię myśleć, że to tak trochę
jakbyśmy się całowali

ciągle czytam nasze wiadomości
sprzed kilku miesięcy
i lubię myśleć, że to tak trochę
jakbyśmy dalej rozmawiali

wychodzę na papierosa
w środku nocy i patrzę w gwiazdy
lubię myśleć, że ty też to robisz
myślisz o mnie i czasem nawet tęsknisz

- królowa pszczół

gdy morski wiatr muśnie twoją dłoń
to tak jakbyś czuł mój dotyk

gdy zimne fale odpłyną spod twoich stóp
to tak jakbyś czuł mojego ciała chłód

gdy zerkniesz na srebrne gwiazdy
to tak jakbyś patrzył w moje oczy

gdy ona dotknie twoich ust
proszę, obiecaj, że pomyślisz o mnie

- królowa pszczół

umiesz roztopić lodowce jednym słowem
spojrzeniem zamienić je w pustynię, błagającą o wody kroplę
potem znów zmienić zdanie i odwracając się
sprawić, by spadł śnieg

umiesz przywrócić mi dzieciństwo jednym uśmiechem,
by następnie posłać mnie do grobu – milczeniem
jedną wiadomością sprawić, że czuję się kochana
tylko po to bym potem była wśród ludzi całkiem sama

och, jakże miło byłoby móc czytać w twoich myślach
wiedzieć w końcu, pewność zyskać,
czy bardziej mnie kochasz, czy wolisz widzieć jak cierpię
powiedz, lubisz ten dźwięk, gdy łamie mi się serce?

- królowa pszczół

deszcz uderza o przednią szybę twojego auta
przepędza przechodniów z chodników i parków,
a głos w radio mówi, że będzie tak już do końca tygodnia
odwracam głowę i liczę mijane drzewa na miejskim skwerku
i pierwszy raz w życiu modlę się o korki i czerwone światło

oglądam twoje ręce na kierownicy i w głębi duszy marzę,
by jedna trzymała moją
rozmawiamy raczej o niczym albo o planach na weekend
w głębi duszy marzę, by być jednym z twoich

nie chcę wysiadać, chcę żeby ta chwila trwała wiecznie
zastanawiam się, czy to skończy się w raju, czy spłoniemy doszczętnie
czy raczej skończy się na parkingu przed moim blokiem
„dziękuję za podwózkę”, ale to nie to, co chcę ci powiedzieć
„proszę nie miej dziewczyny, do której teraz pojedziesz”

- królowa pszczół

nie znam jeszcze twojego imienia,
by zatytułować nim ten wiersz
nie znam twoich oczu,
ale czuję, jak powoli się w nich zakochuję

nie wiem, czego szukam w tłumie
nijakich, posępnych twarzy,
ale nie przestanę,
bo wiem, że wynagrodzisz mi to,
kiedy wreszcie cię znajdę

będziesz domem, w którym chciałam dorosnąć
i z tobą w końcu zrobię to dobrze

- królowa pszczół

to nie była kwestia młodego wieku,
ani złego momentu i miejsca
jak miałam uśpić twoje demony,
gdy moje własne leżały ze mną każdej nocy?
jak miałeś uciszyć te okropne głosy w mojej głowie,
gdy twoje własne były wszystkim, co mogłeś usłyszeć?
jak mieliśmy nie popełnić błędów naszych rodziców,
gdy sami nimi byliśmy?

prawdą jest, że nigdy nie byliśmy zakochani,
bo ani ja, ani ty
nie wiemy,
co to miłość

- królowa pszczół

wschód słońca
po całonocnej modlitwie,
by jutro już nie nadeszło
jak nalokson po złotym strzale
nadzieja umarła przed tobą

widzę cię we śnie
wyglądasz jak jutrzenka,
ale nie prosisz już o dobry dzień,
bo one nigdy nie nadchodzą
[...]

zawsze uciekałam
od rzeczy, które były stabilne
i bezpieczne
od rzeczy, które stawały się
codziennością

wagony porannego pociągu
i czarna kawa w papierowym kubku
od zawsze miały dla mnie to „coś”

nie bałam się zostawiać w tyle
miast, które miały być moimi miejscami na ziemi
chłopców, którzy mieli być tymi jedynymi
zrywać nici przywiązania
i już nigdy nie oddzwaniać

zawsze uciekałam
może to dlatego, że niespokojna
ze mnie dusza,
a może tak naprawdę nigdy
nie miałam powodów,
żeby zostać

- królowa pszczół

przyjdź
zdejmij ciężar z moich powiek
jak wiosenny wiatr
napełnij moje płuca
pchnij we mnie życie,
mimo że tak bardzo pragnę śmierci
i mów do mnie, mów bez przerwy,
bo twój głos to dla mnie ukojenie
pogrążmy się we śnie,
który wymaże wszelkie zmęczenie
po prostu przyjdź i bądź tu ze mną
przyjdź i już nie odchodź
przyjdź

- królowa pszczół

smukły i blady
gdy tylko dotkniesz moich warg,
od razu jestem spokojna
ulatniasz się gdzieś
i zostawiasz mnie samą
powinnam była wiedzieć,
dostrzec te wszystkie ostrzeżenia
nie sądziłam,
że nie będę mogła żyć bez czegoś,
co zabija mnie
każdego dnia

„palenie i miłość są szkodliwe dla ciebie i ludzi w twoim otoczeniu - rzuć teraz”

- królowa pszczół

jeśli zapytałbyś mnie,
jak się czuję,
powiedziałabym,
że jak herbata
ta, którą robisz do śniadania,
zostawiasz na chwilę, by wystygła,
a potem wychodzisz z domu i zapominasz

chciałabym być twoją poranną kawą
dawać ci siłę do działania
i stawiać na nogi [...]

jak głupia byłam,
wierząc, że miłość mnie naprawi
rzucając się przypadkowym chłopcom w objęcia,
licząc, że z największą precyzją
posklejają moje złamane serce,
ale oni tylko mnie zostawiali,
oskarżając o łamanie ich własnych

jak głupia byłam,
wierząc, że miłość mnie naprawi,
gdy wszystko, co miłość potrafi
to niszczyć

- królowa pszczół

wsiedli do nocnego tramwaju
przy poczcie głównej,
nie zwracając w ogóle uwagi
na ludzi wokół
„zabierz mnie na koniec świata”
wyszeptała mu do ucha,
ale po sposobie w jaki
on dotyka jej warg swoimi,
ja wiem, że ich termin ważności
skończy się wraz z wakacjami
„wyglądaliśmy tak samo zeszłego lata”

- królowa pszczół

pod wieloma warstwami pozorów
skrywają się pokrzywdzeni mali ludzie

- królowa pszczół