Wiersze

bądź mój wierszu autentyczny
wyznam ci trwogę jak spowiedź najmilszą
poskarżę na małoduszność spraw narosłych
krótkie nóżki odwagi co ucieka pokazując język

przyswoję cię jakbyś był jerzykiem pod dachem
odsunę krzesło niczym tren przysypię

a ty bądź mój wierszu autentyczny
kiedy dzieje się co chce i musi
kiedy nie można nic tylko oczy w rzekę wodzić
jedyną prawdą dla mnie zostań

Przez całe życie utwierdzaja Cię w przekonaniu.
Ci, którzy widzą Cię nagiego,
chociaż jesteś w ubraniu.
Drażni Cię to, poniza, rozdziera...
Najbardziej nagi człowiek,
To ten, który się sam "rozbiera"...

Napisałaś trzysta stron wierszy
I to w twardej oprawie,
W znanym wydawnictwie,
I na tej podstawie chcesz,
Żebyśmy cię czytali, podziwiali,
Lub chociaż kupili i odnieśli się.

A my widzisz siedzimy z sąsiadem [...]

Jeszcze na dobre nie skończyłem
Pić kubek kawy z napisem
Bombowy Dziadek,
A już odkapslowałem butelkę piwa
I teraz jego smakuje pierwszy łyk.
I to jest widzicie poezja życia,
A z niej strofy wiersza się piszą.

Mogę sobie wyobrazić, że kawa to łyk Boga,
Piwo zaś, to haust diabła.
Wynik tego dodawania, to ja człowiek.
Choć przecież wszystko jest subiektywne.
Dla wielu nie [...]

W ukryciu narodzin podstępnego umysłu
diabeł się zrodził w blasku pomysłu
i ideę sekretną zrodził ...

Nowa nadzieja dla ludzi,
lecz diabeł właśnie się zbudził
by swe przedsięwzięcie stworzyć
w widocznej tajemnicy ...

To tylko on się tu liczy
a na głowach naszych ćwiczy
wizję swych genialnych przebłysków ...

Nowy Porządek Świata
zaplanowany przez lata w głębi okrutnych umysłów ... http://www.youtube.com/watch?v=IeZIfbPKzGE

Czerwona wstega otula nadgarstki
Przebija  przez biel bandaży

Jak to się stało
Nikt nie wie
Zawsze była przeciwko
Zabijaniu
[...]

bardzo bym chciał
byś była

nawet jeśli nietrwałość się
rozgości

z zaleczonym spojrzeniem
obejmuję już więcej
nie wchodząc w otchłanie
wizualnych pragnień

potrzebuję oczyszczenia
a ty masz w dłoniach
krystaliczną wodę

powiedz że to dar obłoków
a nie łez ociekających
po twych policzkach

o wrześni słocistej we wrześniowym złocie
iskrzy słońca pomruk w spacerach pąsiście
dżdżyste rzęsy dżdżownic rzednące rzęsiste
wiejnym paltem kryta jabłoń skostniała perlista

pieni się pąk rododendronu w ruczajnej zawiei
snu popiersie obradza letargu serce przechodne
bije soczyście - broczy
pompuje
we wrześni złocie ognistym
we wrześniowej słocie

letnie zmierzchanie
świerszcze improwizują
skradanie się nocy

wymieniają kolorami kiedy nagle
uzmysławiasz sobie
iż szarość też piękna jest

jawę otula słońce
w czasie gdy pada deszcz
zachwycasz serce tęczą
[...]

mam wyblakłe papiery

szczególnie słabo widać
na nich litery

w wyrazach

siła [...]

W moim życiu kolorowo, może nie tęczowo,

Ale jest turgor, polot,esencja i wir.

Za to w moim ogrodzie kolorowo!

Oj, bardziej niż tęczowo, jeśli idzie o zarazy,
[...]

na przedwojennym podwórzu
dziurawy trzewik i konik polny
starowinki doniczki wzdęte niczym torba listonosza
nekrologi jak rozłożone parasole
czekają aż chwyci je wiatr

rozsypane mysie włosy pianisty
odbite w zwierciadle kapliczki gdzie fletnia
na ciemnych deskach sceny
jaśmin i muzykant unoszą skrzypliwie smyczki

poręcze zbutwiałych schodów ciągną szyby za łokcie
kominy puchną obłokiem
koronują upadki słowicze

w studniach kamienic moczą stopy wisielcze rusałki
echo nurkuje w epilogach ich sukien
uprasza w teatr

nie dręcz się upadkiem
nie załamuj niedolą
choć umysł i serce bolą
podejmij działanie
by wychodzić z mroku

z iskrami nadziei
w tchnieniu i w oku [...]