Wiersze

Świst szabel
odwiecznej walki serca z rozumem,
szczególnie dzisiaj donośny jest.
Pytanie tylko, czy rozum to rozum?
A serce? Czy ono zdało z miłości test ?
Czy szable dźwięczą dla niepoznaki,
by udać swej waleczności gest?
Czy zimnym głazem stało się serce,
a rozum dawno skradziony jest?

Wyjdę do parku
pooglądać zmartwione drzewa
zajrzę im w gęby
rozdziawione
w oczy bukom spojrzę
koszmarne
i porozmawiamy o ciszy
banalnej
z nietrzeźwym na ławce czasem

Park mojego dzieciństwa
ma inny wymiar twarzy
pijackie sylwetki na ławkach
inne
i szczątki ludzkie
nie te same
pod nogami

Jesienią lipy i dęby
na tle kamienic są szare
ruch na ulicy większy
jak przed laty...

rude koty przymiotników
gardzą zezwierzęceniem
wzdęta krwią i mlekiem myśl
znów spóźniona

czas pomylił się
przy obliczeniach
popruła się tarcza
rozsypały wskazówki

bujne światło prowadzi [...]

Obserwowałem ich oparty o drzewo,
udających się w ciszy do przystani,
bez pieśni podróżnych i muzyki,
zostawiających za plecami koniec lata,
ściganych przez nadchodzącą jesień,
pogodzonych z upływającym czasem.

Jak liść na drzewie twarz do słońca,
serce do ciepła wyciągamy,
zanim nam przyjdzie złotem zalśnić,
nim czas purpury nam przypadnie,
w nadziei odcień zielonkawy,
w pełnię się życia zanurzamy.

W zieleni, złocie czy purpurze
los nasz - jak liścia - bywa kruchy;
nieliczne chwile błogiej ciszy
i częste z wichrem złym zmaganie
- w każdej z tych chwil zbieramy chętnie
szczęścia, co dane nam - okruchy.

W ciepłym słońcu
Na stole w wazonie
Bukiet złotych róż

Dla Ciebie to jest
Zwykła roślina która
Tylko istnieje

Szukałem cię wśród planet
w przestrzeni ukrytych chmur

na skraju przepaści
naszych skrytych myśli

w niezamieszkałej galaktyce
zagubionych pragnień i snów

pośród blasku księżyca
nocą na skraju dróg

w zapisanych rysach
wyznaczających granice
naszej ukrytej miłości
zapisanej wśród gwiazd.

Jestem gotowa
na noc, na dzień,
na upał, ziąb,
na jawę, sen.

Jestem gotowa
na głód, pragnienie,
na ciasto z kremem,
na przepieprzenie.

Jestem gotowa [...]

Dobrze że jest jesień zgonię to na porę roku
Nieśmiertelna melancholia i myśli pełne amoku
Tak cały rok wygląda na tą myśl serce kłuje
Będę pisał jak jest już się nie oszukuje
Siedzę w pracy jest mi zimno i ogólnie jest do dupy
Nie chcę myśleć nie chce patrzeć nic się dziś nie trzyma kupy
Moja przemęczona twarz prawdziwych myśli nie zdradza
Chcę się zamknąć w swej skorupie i niech nikt mi nie przeszkadza
Nikt z mojego otoczenia nie wie co mi siedzi w głowie
Nie chcę dzielić się tym syfem no bo co ktoś na to powie
Będzie dobrze sam zobaczysz ile razy to słyszałem
Już nie wierzę w te banały zbyt wiele w życiu widziałem
Płynę z prądem już nie walczę tak jest prościej sami wiecie
Obojętny na codzienność wegetuje w szarym świecie

miejsca po wygasłych słowach
zimne jak szkielety
kwiatów
puste kielichy
na artystycznej kartce do przeszłości
cierpniemy

linijka
po linijce
unosząc się piórem

z głowy

gdy chaos panuje w mym sercu
nie świece blaskiem

jestem przekleństwem

na pustej kartce

Samolot ostro pruje
Niebo utkane z gwiazd
Zanosi się z płaczem
Do miejsc bez betonu

Naturalne śmieciowisko
Wyrosło z Nas jak z ubrań
Zapada się pod ziemię
Chce dojść do źródła wody

zimna parabola strachu
poobgryzane
do kości
martwe sumienia
rzewnych wędrówek

mój ptak wynaturzenia
stroszy między lotkami
niezamierzone pocałunki

chciałabym umrzeć [...]

Spacer pod rękę... na koniec łąki
Herbata z sokiem przy ognisku jesiennym!
Film romantyczny z płaczem w twe ramię...
Żarty i figle pod kołdrą przed snem.

Poranny całus i wspólne śniadanie!
Masaż z olejkiem po pracy męczącej .
Żurek gorący  z wspólnej miski , gdy wiatr.
Wieczór wśród ciszy z kotami i psem.

Radośc i duma, z dzieci, dzielona na pół.
Smutek po stratach, lecz razem, bo lżej...
Głupie szaleństwa, gdy dzieci nie widzą,
I gry w karty, gdy pusty jest stół.

Trochę szczęścia, lecz jednak tak dużo
W tych drobiazgach co mógłbyś mi dać
Lecz dla ciebie to było za wiele
I wolałeś własną drogą w świat pójść.

Embipi

Wodospadem myśli spływasz
Romantyczna chwila
Kiedy myśli Nasze splatają się
Dotykamy duszy zmysłami
Wspólnie tworzymy kolejny wiersz
W blasku świecy...Twych oczu żar
Rozpalmy ogień, który tli się w Nas...

21.11.2020