I siedzę znów na przystanku
Autobus odjechał ostatni
A mi nie pilno do siebie ani do ciebie
Czekam na nowe rozdanie a karty zgubione.

Znów na wystawach
pysznią się prezenty
kolorowe renifery
migoczą niekryzysowo

szeroki asortyment
adwentowych kalendarzy
odmierzy czas
pachnący korzennie

znów będziemy wypatrywać
ale czy znajdziemy cię
na zatłoczonym firmamencie

więc może
puść sygnał
wyślij wiadomość
prosto do serc

Gwiazdo Betlejemska

W świecie
bez twarzy
ukryty krzyk
znieczulona czujność
na dystans
trzyma lęk na celowniku
codzienność jest happy
przez odkrytą gębę
i nos
maska jest słabą
ochroną
bo pandemia
jest wiarą
w którą się wierzy
lub pozostaje
ateistą

Z okazji imienin Iskierce

Twoje zdumienie chwytają kamienie
I chrzęszczą o tym bez przerwy
Kojąco na nerwy.
A ja po prostu tulę Cię ramieniem.

Niespokojne rzęsy obłoki roztrzęsą
I w płatki śniegu zmienią.
Na Twoim imieniu wiatr liście odmienia
Tłuszcząc zielenie, a szarości blednąc.

Prawda jest teraz serdecznie prosta.
Że w jednym naczyniu,
Cynowym, po winie,
Dwa serca ktoś zalał woskiem.
Z tej świecy ciepły płomień
Ogrzewa spragniona dłonie.
Uśmiech łzę dogonił, aby z miłością zostać.

Quid Quidem

Trze­poce cisza
ma­low­nicze wachlarze
na­miętność roz­kwitłej nocy
10.06.2013

nie myśl o mnie
bo jestem bezmyślą

nie próbuj mnie dotknąć
bo nie mam granic

nie wołaj mnie
bo jestem ciszą

nie szukaj mnie
bo jestem tęsknotą

a kiedy spytasz kim jestem
odpowiem:
kim ty jesteś?

powiewem wiatru mnie otulasz
szeptem skrzydeł motyli
ja
przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili
ty
wchłaniasz tak powabnie

czy ja istnieję dla ciebie
czy tylko ty
- dla mnie

mówisz o pokorze
ileż można znieść
nastawiać kark
by kręgosłup w pół

potyczką uniesienie
wielki gar na łeb
co z tego mieć będę
można rzec

nie oddam palca swojego
rękę odrobią całą
ludzie już tacy są
wszystkiego za mało

i chociaż świerzbi
mnie
ten pierwszy nie dam
w pysk
niech kogut stawia się
bo jaki z tego zysk

W szary czas
między zimą a jesienią
drzewa marzną
w przezroczystych szalach
w długie noce
czasem przymierzają
szronu kolie
i marzą o balach

balach śnieżnych
kiedy znów założą futra
i wystroją się
w blaski srebrzyste
a tymczasem tak
bezlistnie stoją
niecierpliwie otrząsając
łezki mgliste

Pierwszy impuls wysyła mniemanie
Na raz słów roi się w pustej głowie
Chciałby wypowiedzieć się mądrze
Nie jest się ani carem ani Bogiem
Niskie loty i wysokie aspiracje
Mały w możliwościach silny w mordzie
Poucza innych sam jest gamoniem

Patrzę się za siebie, patrzę przed siebie i w dal;
Patrzę nic nie widzę, jak ociemniały, no żal;
Usta mam spalone, twarde zesztywnione, jak stal;
W moich dłoniach kielich, w obronie idei, gral;
Święty gral;

Chwytam w swoje dłonie, latające słonie, ot tak;
Czekam gdy zapłonie, ten piekielny ogień i trach;
Wszystko się rozpierzchło, zdechło pod powierzchnią, to fakt;
Słuchaj mnie aniele, w najbliższą niedzielę mój ślub;

w tym mętnym oknie, siedzę samotnie, jak brak;
Brak tajemnej wiedzy, śmieją się koledzy, o f**k;
W tym życia oknie, przegrałem sromotnie, czas;
Czas żniw, czas zbiorów, rozkosznych upiorów, pas;

pójdź diabłu na ratunek
a on śmierci pocałunek
wcześniej język pokaże
lub trucizny trunek

wiosny to do siebie mają
iż sady zakwitają
czerwiec lipiec sierpień
minie
owoce pospadają
[...]

pozwól,
abym o wschodzie splótł ci jesień
tę moją ułożę starannie, wśród korzeni
nadgarstków,
gdzie rzeki płyną purpurą
i karmią nas powietrzem
pielęgnowana bezsilność szumem tysiąca,
nocą kołysze bezdeszczem

(nadal wiem, że to tylko moje.)

Może i Ty też to słyszałeś
Wiele razy
albo tylko raz
a może w ogóle nie znasz
ciszy tej
i tego hałasu
- na raz

I nawet jeśli
nawet jeśli znasz choć jedno
to nie umiem już opisać tego [...]