Wiersze

...
Śnię o iluzjach...
głucha na mowę trwonię słowa bezduszne...
wszędobylskie...
języki węży
nie cichną nawet o zachodzie słońca...
uciekam przed siebie
bosa w strugach słońca
dotykam natury
strun delikatniejszych myśli...
wśród traw znajduję zielone szczęście
ciszę...
rechotem żab niosą się dźwięki
lżejsze od dmuchawca
uśmiech nieba unosi się nade mną...
samotność jest piękna w obrzeżach wiatru
gdy czekam na Ciebie myślami
jak co dzień
wśród wschodu słońca...
oddycham spokojniej...
Anita Steciuk

Tunel
i światło się do niego wlewa
ostrzy stalowe szyny
uspokaja pył i smary

Cisza
choć ta linia umarła
w brunatnym
melafirowym słowie
to człowiek wypatruje
jadącego w dali pociągu

Opustoszała stacyjka
z widokiem na zalew
i góry ośnieżone
owdowiałą cisza
w sukni cykad grających

Za zakrętem jest most
który przemierzały pociągi
teraz tabliczka z zakazem wstępu
nikogo nie obchodzi...

Poczucie zaświatów otacza mą duszę
gdy w otchłań ciemności bezkresną spoglądam ...
zamykam swe oczy bo usnąć już muszę ...
spokojnie, bez lęku, w nieznane podążam.

Już jestem daleko od piekła przeszłości
lecz wiem, że to wszystko musiało się zdarzyć
bym mógł dziś docenić dar wielkiej miłości
co raz tylko w życiu się może przydarzyć.

W tym mrocznym ogrodzie
gdzie chronią mnie cienie,
ich szepty co mówią do serca mojego
mu każą pokochać to czego nie zmienię
a zmienić mi każą pytanie '' dlaczego? '' ...

Odpowiedź jest wszędzie, wystarczy pomyśleć
co szepty ich mówią i znaleźć sens tego ...
zamykam już oczy i dziś sobie wyśnię
śmierć życia przeszłego ... początek - nowego.

Co będzie, jeśli
Przestaniesz mnie kochać
Nie… nie tak od razu
Ale stopniowo
Dzień po dniu
Kawałek po kawałku
Dziś zapomnisz moje oczy
Jutro moje usta
Pojutrze moje zamyślenie
Dzień później słów moich brzmienie
I stanie się tak
Jakbyś wsiadła do łodzi
I powoli odpływała
Za horyzont naszych serc
A ja na brzegu zostałem
Z nadzieją, że wrócisz…
Po nasze wspomnienia

Daj mi czas
bym mogła zrozumieć siebie
daj mi czas
na ubarwienie wad
daj mi czas
bym pokochała piątki
i ciebie
daj mi czas
nie kartę kredytową
daj mi czas
za mnie,za ciebie
za nas
dałeś mi czas
podarowałeś najcenniejszy skarb

Życie się zepsuło
I naprawić się nie da.
Reklamacja odrzucona
z powodu nieumiejętnego
użytkowania.

Zwrotu też nie przyjęto
bo data ważności
spełnia wymogi i normy
bezpieczeństwa.

Kupić nowego nie sposób
bo to edycja limitowana
ściśle określona
i przypisana.

Zostaje tylko nadzieja
i pragnienie ukryte,
że kiedyś, w innym świecie i przestrzeni
dostanie się nam nowe wcielenie.
Nowe życie, lepsze,
wymarzone, upragnione.
Niezepsute.

Pozaklejani łatkami, poukrywani za maskami,
z wyuczonymi i kupionymi za forsę charakterami,
na podstawie tego tylko którą partię popieramy
swe prawdziwe człowieczeństwo
w imię diabła zatracamy ...

Dzisiaj stań przed Stwórca nago
i zapomnij o swych rzeczach,
On pokaże Ci tą prawdę,
której nigdy nie zaprzeczysz ...
Bo dla Niego nie jest ważne [...]

Wróć... Proszę wróć do mnie... Powiedz, że to był tylko zły sen... Przytul mnie jak wtedy. Schowaj w sobie. Chcę znów czuć jak przyspiesza Ci serce, jak oddychasz śpiąc obok mnie rano, jak pachniesz gdy tworzymy jedno ciało... Przyjdź, proszę przyjdź... Spojrz mi w oczy, chociaż wtedy gdy zasnę... Gdy nie zgasisz mnie obojętnością, gdy nie odtrącisz przykrym słowem. Kocham Cię... a Ty wyrwałeś mi serce i rozszarpałeś na połowę... Dziś nie umiem złożyć w całość, nie pozbierałam wszystkich kawałów, porzucałeś je wszystkie gdzieś... A ja muszę przecież iść dalej, przed siebie.... Żyć, jednak już nie dla Ciebie. Proszę przyjdź. Dotknij mych ust. Tylko nie gryź bo krwawią znów. Pożegnaj chociaż mnie bym mogła ruszyć w dalej... Zobacz jak słońce świeci a ja tkwię w ciemnej nocy... Nie umiem krzyczeć, przecież wiesz... Tylko nieme wypowiadam słowa... Nikt mnie nie słyszy...nawet ta na łące krowa. Wokół dużo cieni, zewsząd mnie nachodzą. Nie umiem żyć wciąż tęskniąc za Tobą...

zaczęliśmy równocześnie
zrzucać najświeższe pozory
warstwa po warstwie
odsłanialiśmy coraz dalsze dzieje

były chwile zawahania
na ile światła sobie pozwolić
raz ty śmielej raz ja
zrywaliśmy z siebie najstarsze płaszcze

kończyliśmy zaskoczeni
do głębi przejęci każdym zdjęciem
najcieńszej osłony
było za dużo dla jasnego spojrzenia

i kiedy został nam tylko wzrok
na sobie byliśmy najbliżej
drżących przeczuć
że nikt nie pomylił się tym razem

Kiedyś
to było kilka lat temu
byłem
w starej chacie
otoczonej bzami

w maju

ktoś opuścił ten dom
zostawiając budzik
łóżko
i obrazy ze świętymi
powleczone pajęczynami
w jednej z izb panowała cisza
i coś
co do tej pory
nie pozwala zasnąć...

A ilu ludzi przez donosy
W więzieniach siedziało
Ilu paszportów nie dostało
Ilu z pracy wyrzucili
Ilu dniami i nocami bili
Ile dzieci sierotami zostało
Ilu życie skrzywione miało
Ilu co dzień cierpiało
Ilu wcześniej umierało
A ilu kapusiów i ubeków
Za grzech swe odpowiedziało

Zamykam w sobie ból,
Ukrywam wciąż tęsknotę.
Wiem, że nie bedziesz mój
I nie chce myśleć o tym.
Kocham Cię i nienawidzę,
Jedno większe od drugiego.
W bezlitosnym świecie gubię się,
Nie mogę wydostać się z niego.
A przecież pragnę tak mało-
-serca, uśmiechu, radości.
Lecz cóż-kocham Cię bez cienia wzajemności.
I choć złoszczę się na Ciebie
Prawda jednak taka jest
Że nie mogę żyć bez Ciebie
I wytrwale Kocham Cię...

To jest historia taka
Że jak ktoś donosił
To niestety ale mówili
Na niego że szmata

A ta pani donosiła
Służbom dobrą robotę robiła
Potem w ciążę zaszła
I co dziwne
Bo jak na komunistkę
Ciążę donosiła [...]

Pozostaje tylko
Zrzucić płaszcz wspomnień
Ubrać wygodne buty
I iść przed siebie
Dalej...
Droga wyścieloną
Czarną kolczastą różą

Chciałam z tobą zatańczyć na balu w rytm tej wolnej piosenki na cztery...
Chciałam z tobą obejrzeć wieczorem ten głupawy film o miłości...
Chciałam pójść wiosną z tobą na spacer pod rękę...
Chciałam płakać w twoje ramię ze szczęścia cichutko...
Chciałam z tobą marzyć na łące patrząc latem na chmury...
Chciałam śmiać sie z tobą, tak szczerze, z niczego...
Chciałam ubrać twój sweter przy jesiennym ognisku...
Chciałam zjeśc z tobą obiad palcami , pod kocem...
Chcialam szeptać nocą do ciebie patrząc w ogień w kominku...
Chciałam moknąć z tobą na rynku podczas ciepłej letnuej ulewy...
Chciałam czuć twoje palce w mych włosach kiedy pachną szamponem po myciu...
Chciałam dostać od ciebie taki kwiatek świeżo urwany w ogrodzie...
Chciałam zasnąć wtulona po rozmowach o życiu do rana...
Chciałam dużo takich gestów maleńkich, co dla ciebie były zbyt trudne...
Czy naprawdę chciałam za dużo?