Pierś ma szeroką i ramiona silne.
W sam raz by łowić dusze niewinne.
Które wciąż mami, nęci i kusi
Pobudza, podsyca i w objęciach dusi.

Ma skóre złocistą, a usta miodowe.
By jednym oddechem odebrać nam mowe.
Zwodzi nasz umysł i czyni głupcami
Kugluje, okpiwa, nawiedza nocami.

Wzrok ma ognisty, a tenor głęboki.
By jednym spojrzeniem maskować swe kroki.
Chyłkiem, po cichu, w skrytości się skarda
I tak jest zbyteczna ta maskarada.

Olśniewa, pociąga, wabi, szachruje.
Myli, pogrywa i wciąż nas kantuje.
Bo myśl ma lubieżną, a oddech namiętny
Głos pożądliwy i wygląd ponętny ...

Ten dzień już minął, czy wróci kiedyś, czy to wiem..
Jakże trudno mi się było rozstać z tym cudownym dniem.
I ze snem, co był jak me największe marzenie, nasze senne przytulenie..
Byłeś wtedy blisko, tuż obok mnie.
Żal srogi ściska mi serce, że to tylko w śnie..
Na jawie to niemożliwe, bo życie tak burzliwe, wciąż los ten zmienia drogi i żal znów ściska srogi
me serce,
co by chciało, by w życiu, jak w tym śnie..
Tak pięknie żyć się dało...

Różowym snem przysłaniasz wszystkie niedogodności
Koszmary stają się przyjemnością
Czarna róża zmienia kolor
Barwi się jak Ty jak Twoja egzystencja
Marzenia błyszczą na Twym niebie
Już już jeszcze chwilę
I wielka eksplozja wielka chwila światowe wydarzenie
Wychodzisz a świat uśmiecha się
A Ty chyba zaczynasz żyć

A jak nie to zgniesz bo oblezie Cię kłamstwo cuchnąć będziesz
A może będziemy razem może pobiegniemy łąką i zbierać kwiaty będziemy
O pięknym zapachu pięknym żywocie

Nie pozwól zginąć nadziei pozwól się unieść prawdzie spróbuj pokochać miłość chmurzastych zestarzałych wydarzeń w Twym życiu

nie wygodna wygoda
zamykać szczęście w bańce
bajce
snach

pryśnie
przebudzi

zabłądzi za rogiem

rzeczywistość powróci
i ty powrócisz
do znanego już
domu

Żyję w sferze
Absurdalnych istnień
Nierealnych wierzeń
Mają mnie
Za poetę
Lub dno totalne
Wydaj mi resztę
Uczucia za ciasne
Nie mieszczą się
W moim pokoju
Trzy na trzy
Walczące łzy
Kapią z reszty nastrojów
W tym pokoiku
Gubię rymy
Wersy paskudne
Zza okna
Ciemność spogląda
Gdy leżę
Na materacu istnienia

autostradą ludzkich
uczuć pędzi jak szalona
tęsknota

w pościg za nią
ruszył strach z lękiem
zadajemy sobie pytanie
kto wygra

wyścig za bardzo
interesująco-nudny
słyszę szyderstwa
powiązane z wątpliwościami

a jednak wszystko jasne
przebiegła niczym lisica
porozrzucała gwoździe
by przebili sobie
serca

Prosiła tylko o to, by był.
Nie był w stanie zrobić nawet tego.
To, co się z nią działo nie miało dla Niego najmniejszego znaczenia.
Ona tak bardzo chciała wtulić się w Jego ramiona
i pokonać przeszkody codziennego życia…

Obudziła się.
Pana ‘Razem na zawsze’ już nie było.
I nieważne, że ją to bolało..
Że długi czas cierpiała.

Liczyło się tylko to, że był on wolny.
Że mógł się stać kimś, kim nigdy do tej pory nie był.
Mógł być sobą, bo podobno…
Przy Niej się dusił.
Jak CO2 zatruwała Jego otoczenie.

are you?
are you small?
do you hear me?
my tiny, tiny boy

you're pretty
you're smart
what do you doing there is now?

my holly world
is too big for us - for you and me
my little boss..

are you?
I try to found you
but you're too small

Gdy ostatni oddech
Wypływa z bladych ust
Kiedy krew ze łzami
Spływa po nich już

Jednak wygięte
Księżyc w pełni
Trwają

Niezależnie od śmierci
Zostają...

wyrosłam z tego wiersza
smakując Twoją osobność
gdzie wczoraj wzięło jutro na własność

przeszłam przez ciszę kamiennych twarzy
co słyszą słowa
słyszą , nie słuchają...

a może tylko tchórzę, by narodzić się bohaterką
Twojego przeznaczenia

Oddaję Tobie serce,
i każdą namiastkę swej duszy.
Wiem, że ta miłość wieczna będzie,
i nic jej nie osuszy.
Żyć przy Tobie chcę,
Nawet, gdy trudne to będzie…
Pójdę za Ciebie w ogień,
I w każde inne miejsce.
Każdego dnia i każdej nocy,
Mój wzrok powędruje ku niebu.
Wtedy szeptem przekażę wszechświatu,
Że jesteś najbliższy sercu mojemu.
Na szczycie naszej miłości,
Podniosę głowę do góry.
Aby Anioł zaprowadził me wyznania
prosto w objęcia Twej duszy.
I powtarzać będę te słowa
Każdej nocy, i każdego dnia.
Pamiętaj mój Królewiczu…
…Do ostatniego tchnienia.

Dla M.

Jego ramiona, niczym pnącza winorośli, otaczają me ciało.
Jego dłonie suną po mym ciele, chcąc uchronić mnie przed zimnem.
Jego ciepły oddech, niczym fala na morzu, płynie po mej skórze.
Jego usta muskają mój kark, z sekundy na sekundę, coraz namiętniej.
Jego oczy czule wpatrzone w głąb mej duszy.
Ta namiętność... Ciepło... Bliskość...
Niestety na razie, tylko marzenie...

Wstałam rano
życie kochałam
wiatr rozwiewał włosy
słońce poranne raziło w oczy
stopy zbrudziłam
w piaszczystych lasach
kwiaty muskały ciało
zapach trawy pieścił czule
uśmiech zlewał się
ze śpiewem ptaków
i szelestem skrzatów
bo tak kochałam...
jestem bezimienna
twoja zapomniana...

Niegdyś z potężnych kolumn
miałem obramienie dla marzeń,
skąd wypatrywałem drogi
w moje przyszłe lata,
spoglądając jakby z oddali
na sprawy tego świata.
Oczy dosięgały obłoków,
myśli oglądały niebo
i niepowstrzymanie
utorowała się ścieżka
wiodąca stamtąd do serca mojego.
Wiele lat minęło
i nie jedna trwoga,
żebym zrozumieć umiał,
czym jest ta droga.