Tak bardzo pragnęła tego uczucia,
chciała poznać czym jest miłość.
Tęskniła za tym każdego dnia.
Każdego ranka, gdy otwierała oczy
i zawsze, gdy zachodziło słońce.
Wyobrażała sobie pocałunki
pod rozgwieżdżonym niebem,
spojrzenia przesyłane ukradkiem,
splecione dłonie, szepty, objęcia…

A gdy miłość pojawiła się w jej życiu
I stanęła na wyciągnięcie ręki- czar prysł.
Zamiast wymarzonego księcia
zobaczyła przeciętnego mężczyznę.
Pocałunki, uściski zamieniły się
w puste, nic nieznaczące gesty.
Wyszeptane do ucha –kocham-
nie budziło w niej namiętności.

Czy dlatego, że tak bardzo uwierzyła w marzenia?
Czy może samotność, nie miłość, była tym czego pragnęła najbardziej…?

Teraz gdy kości zostały rzucone,
Karty rozdane
I zakłady obstawione,
Nie możemy się wycofać.
Zachowajmy pozory uczciwości,
Grajmy dalej nie patrząc na cenę,
Którą przyjdzie nam zapłacić.
Kochanie, pamiętaj tylko,
Że w kartach nigdy nie oszukuję.
Lecz w życiu na każdym kroku.
Ciągnie się za mną nutka kłamstwa
I zapach przeszłości.

Gdy w miarę czasu już dojrzewamy,
Patrząc w swą przeszłość i dawne rany,
Pojawia się uśmiech pełen litości,
Trochę pokpiwa, trochę się złości

Słowa wydają się czasem dziecinne,
Tak jakby nie Twoje, dziwnie inne,
Czasem niewielkie puste stwierdzenia,
Młodzieńcze miłosne głupiutkie uniesienia

Odkrywasz kawałki swojej dawnej duszy,
Te zapomniane części, które ktoś ukruszył,
Wspominasz z uśmiechem, dozą zrozumienia,
Bowiem są to i będą, Twoje wspomnienia.

To ty malowałeś uśmiech na mej twarzy,
rozświetlałeś moje oczy
i otwierałeś moje serce...
czemu tak szybko mi to odebrałeś?
Teraz snuję się jak cień, ze spuszczoną głową, opuchniętymi oczami i skamieniałym sercem...

Zerknę znów w oczy Twe,
Uśmiechnę się i ...
I powiem, po prostu powiem.
Nie przestanę mówić.
Ty wysłuchasz mnie,
Przytulisz, pocałujesz,
Tak namiętnie pieścić będziesz.
... Tak bardzo tego pragnę,
Byś choć raz, ten jeden,
Spojrzał na mnie tak,
Jak gdyby jutro
Miał skończyć się świat...

Po czarnym niebie udekorowanym milionem gwiazd
I jednym, jedynym ich opiekunem
Pilnującym nocnego porządku
Płynęły chmury

Na jednym z zabłąkanych obłoków
Niesionym po świecie przez wiatr w nieznane
Była ona z swym aniołem
Jego skrzydła otulały ją
Chroniły przed mroźnym wiatrem
Słyszała bicie jego serca [...]

Czarny kot w czarną noc
czarny kreśli ślad.
Biały księżyc i białe gwiazdy
oświetlają czarny ślad.
Czarny ślad, czarnych łap
w białych rękawiczkach.
Mały kot, czarny kot
zostawia nam ślad.
Na ścieżce pamiątkę
szarego cienia, czarnych łap.

Głupie mam serce
pełne wzruszeń
i złości chwilowych.
Zepsuty w nim rytm
i bieg przestawiony.
Szmery w nim słychać
jak bzyczenie samotnej pszczoły.
A ruch w nim powolny
jak liść samowolny.

Durne mam serce [...]

-Mogłabym Ciebie narysować...
-To narysuj.
I narysowała wielkie rozgrzane czerwoną kredką serce...

Swoją nową nadzieję opisuje,
W wiersz te słowa spisuje,
Nikomu jednak ich nie dedykuje,
Zawsze dla jednej wiersze pisałem,
Siadałem, rymy nawet dobre składałem,
Do cudów ja porównywałem,
Chyba wszystkich mi znanych,
Lecz klątwa dwóch słów niewypowiedzianych,
Nade mną krąży, troszkę nawet ciąży,
Bo czy gdybym je wypowiedział to czy coś by one zmieniły?
Czy ulgę by mi przyniosły? [...]

Byłeś w religii innej związany,
poglądy ciemniejsze od moich idei,
a mimo wszystko widząc Cię na niebie
czuję, jak gwiazda oddalasz się w nicości.

Uzależniona od Twojej melodii
jak od kawy, której zabraniałeś,
a ja pytałam, czy to z zazdrości?

Mówiłeś tak wiele, ja więcej pamiętam.
Mówiłeś, że nie dasz fizycznej miłości,
nadzieją na nią przecząc tym słowom.

Uzależniona od Twoich kłamstw
składanych starannie z szacunku do mnie,
i kłótni pięknych dla mojej duszy
rozkoszującej się Twoim głosem,
sycącej nim w każdej postaci,
uzależniającym...

25.05.2007r godz. 00:42:27 Warszawa.

Udupiony świat się chyli.
Do upadku. W tejże chwili
kredki chwyćcie ludzie prości
i nie wstydźcie się starości.
Rzeczywistość Naszą szarą,
pomalujmy wspólnie,z wiarą,
iż na długo pozostanie,
w ubarwionym przez Nas stanie.
Niech dziś każdy się poszczyci,
optymizmem swym zachwyci
innych ludzi. Ciągle smutnych.
Na swój sposób wręcz okrutnych.
I nauczy ich jak żyć.
Optymistą stać się. Być.

Możesz zapragnąć jej ust, tak bardzo niedostępnych i nieosiągalnych...
Możesz zapragnąć dotknąć jej ciała, tak bardzo odległego i nietykalnego.
Zapragnij jej całej, wtedy wyda Ci się to bardziej możliwe.

Jutro pójdę tam ,
Ujrzę ptaki , słońce ,
Torami marzeń podążę ,
Razem z księżną cudów
Ogarnę ląd daleki .

Wrócę ..

Świat daleki , poznany ,
Wspomnę w latach nieznanych .
Idąc drogą życia
Apokalipsę wspomnień zawitam ,
Twarz odwrócę ..

Zabrano mi... och co za żałość
zabrano mi miłość i szczęście
zabrano mi to co najważniejsze
jakiż to ból samotności
kiedy serce do serca rwie
gdy się kocha bez wzajemności
czym zawiniłam żeś mnie tak pokarał?
cóż złego uczyniłam?
cóż to za straszna kara mnie spotkała!
boże zabiłeś moje serce...
rozdarło się na kawałki
nie ma już dla mnie nadziei!!
to już kres mego życia!...