krzyk
cichy płacz, znowu szloch
każda łza
twoje imię ma

krzyk
każda myśl
jesienny liść
znowu burzysz mój mały świat

krzyk
kiedy świt
dobiegnie końca
otrę łzy, zacznę

żyć

Skarbem naszym jest wyobraźnia,
Czary i wieczność nam umysł rozjaśnia,
Wszystko co wieczne jest w sercu ukryte
I w małym tomiku poezji serc wyryte.
Tam smoki, tu miotły, i wszystko co magiczne,
Gdy patrzysz w głąb, w twoje światy śliczne
tam hen gdzie nikt się nie odważy
ty wejdziesz z uśmiechem na twarzy.

Potępienie

Potępienie spłynęło na świat
Zatoczyło koło
I pojawiło się przy mnie.

Patrze na swiat , ten okrutny
I rozmyslam o jego niedoskonałościach.

Chce zanurzyć się we wiosennej trawie,
Poczuć tchenie wiatru
I nie widzieć żadnej ludzkiej łzy.

Marzenie nie możliwe do spełnienia
Zakazane pragnienie,
Kwiat który nie zakwita

Nawet dla mnie

Sama namiętność i pożądanie
W Twoich ramionach dziś to się stanie
Będę, jak nigdy, świata królową
Pięknie ubraną w suknię balową…

Przyjedziesz po mnie gwiaździstą nocą
Pięknie przybraną szklaną karocą,
Konie bieluśkie, niczym śnieżynki
Będą nas niosły nad chmur pierzynki.

Będziemy płynąć w tańcu na sali
Jakbyśmy wszystko pozamieniali.
Nie ma nic więcej, tylko ta chwila…
Ona nie minie! Jestem szczęśliwa.

/Joanna/

Milosc to ulotne slowa,
Milosc to zapomniane pocalunki,
Milosc to slad dloni,
Milosc to nieuslyszane "Kocham",
Milosc to wysuszone lzy,
Milosc to wspomnienia jak perly pielegnowane,
Milosc to nieprzeczytany list,
Milosc to nieprzespane noce,
Milosc to wspolna piosenka,
Milosc to uczucie kruche i zimne jak lod...

ta gruba dziewczyna we mnie...
wciąż porównuje się z innymi...
spuszcza wzrok....
ta gruba dziewczyna we mnie nie wierzy własnemu odbiciu w lustrze....
waga też kłamie

ta gruba dziewczyna we mnie....

niekochana...

niechciana...

wyśmiewana...

samotna mała dziewczynka...

ona wie najlepiej.

Był marsz.
A potem bieg.

Świst i tupot.
Chlust, plusk.
Wpadła.

Chaust.
Zażyła.

Bum bum bum [...]

Nie umiem jeszcze napisać o Tobie, że "byłaś"...
Nie umiem napisać, że "byłeś"...
Dla mnie ciągle jesteś.
Bóg daje, Bóg odbiera.
Są jednak rzeczy, których Nikt odebrać nam nie zdoła.
Wyprana z uczuć, wyprana z emocji...
A jednak czuję. Nadal czuję, że jesteś.
To tak jak z utraconą kończyną...
Ciągle boli.
To tak jak ze złamanym sercem...
Uczucia przez szczelinę mimo rozłamu nie uciekają.
Walczyć z losem?
Czy pogodzić się z przeznaczeniem?
Poczekać co życie jeszcze dla mnie gotuje...
Nigdy już nie ufać
Nigdy już nie wierzyć?
Nigdy już nie poczuć...?

Uśmiech dziecka.
Rumieńce.
Drżenie rąk.
Niewinne spojrzenie.

Oto ja.

Przez moment patrzysz mi prosto w oczy.
Słyszysz to?

Weź mnie na ręce.
Proszę, ugryź mnie w szyję.
Czekam na twoje zachłanne usta
Na moim karku.
Czekam na twoje mocne dłonie
Na mojej skórze.
Weź mnie sobie w prezencie.

Oto ja.

Opuszczam powieki.
Tylko nie mów nikomu.

Stara,
przeżarta rdzą,
owinięta pajęczyną
utkanych przez nich wspomnień.

Stara,
poczciwa.
Na każde ich
życzenie niedorzeczne
była zawsze.
Nawet częściej.

Stara,
ona sama.
Odeszli
zapomnieli.

Byli tak blisko.
Dotknięcia dłoni,
ciepło paluszków.

Odpadła.
Klamka.

Wróciłam!
klik klik
cieszysz się?
klik klik
a kochasz mnie choć trońkę?
klik klik
Tylko na tyle Cię stać?!
klik

wyciągnęłam długopis
przygotowałam pustą kartkę
chcę na niej zapisać wszystkie "Za" i "przeciw"
wypisując to, co pozytywne szukam, czegoś na Twoją obronę...
ciekawe tylko, czemu wszystkie dowody wskazują na to, że jesteś winien
próbuje Twoje winy zrzucić na cień moich gorszych chwil...
jednak sama nie jestem w stanie udźwignąć wszystkich Twoich niedociągnięć
miejsce na kilka pozytywnych słów o Tobie....
i … wielka biała plama .
zastanawiasz się czemu w tym miejscu nie napisałam nic?
bo oceniając obiektywnie [...]

Kiedy twoje oczy zgasna na wieki wtedy i ja zasne razem z tobą,
Kiedy obudzi sie nowy dzien ja wstane z nim ,
Kiedy ty obudzisz sie to ja wtedy sie odezwe i przypomne ci te dni Kiedy cie poznałam i kiedy cie pierwszy raz zobaczyłam,
Te dni wiem, ze już nie wrócą ale tak bardzo bym chciała i ze by Było tak pięknie jak wtedy, ale kiedy to będzie? No kiedy się obudzisz..?

Już czas, już odejdź.
Ucieknij szybko gdzieś!
Już nie chcę widzieć cię.
Czy chcę? O nie, nie wyuszczę cię,
bo za dużo dla mnie znaczysz.

Wyjdź cicho, precz!
Jak gdybym cię nie znała.
Tak dużo bym ci dała.
Czy chcę? O nie, nie wypuszczę cię,
bo za dużo dla mnie znaczysz.

Kochany zamknij drzwi i odpuść sobie.
Na ucho tobie cicho powiem,
że chcę, byś odszedł i nie wracał nigdy, lecz
czy chcę? O nie, nie wypuszczę cię,
bo za dużo dla mnie znaczysz.

Chcę zamknąć swój świat w dłoniach zapomnienia
By odnaleźć nową formę tego, co już dobrze znane
Ucieć daleko od tego, co tak boli
Zamienić góry w lekkie obłoki
Zjeziora uczynić swe lustro
Nauczyć się mówić od nowa głosem,
Jakiego nie ma nikt
I wraz z ptakami szybować
Oderwać stopy od ziemi
Wzlecieć nad monotonią
Cieszyć się blaskiem słońca
Zapomnieć, że jestem na ziemi
Poznać świat z innej strony
Marzyć chcę w końcu bez granic
Szczęście poznawać gestami
Rozmawiać w ogrodzie z różami
Tańczyć z morskimi falami
Biegać po łące z kwiatami we włosach
Czuć zapach, jaki ma rosa i skoszona rankiem trawa.
Chcę zamknąć swój świat w dłoniach zapomnienia
By odnaleźć nową formę tego, co już dobrze znane.