Nastał marzec
i leniwie, zaczął wspinać słońce
trochę wyżej,
niż by można rzec,
A ja dłońmi, jak u dziecka,
chwytam mamy i swym głosem,
coś powiedzieć ja bym chciała
i na nogach, iść.
Latem dni są już gorętsze,
dłuższe, noce wręcz bez chmurne
jakby pan Bóg dał nam znak,
o życiu.
Bo spieszno mi do szkoły,
uczelni, restauracji,
do przyjaciół i do babki,
do znajomej koleżanki...
I znów liście brązowieją!
Znów czerwienią zalewają,
żółcią też pokropią,
wielkiego klonu złote dodatki.
Lecz nie czas, by [...]

Bo nikogo nie dalej
Niż w środę
Prowadziłem w duszę alej
Mą daleką Bogu
Jednak bliską
Dla mnie znowu
Marii się modlącej
Ile śmiechu
Tyle jeśli trzeba będzie
Anioł co na grzędzie
Wysiaduje antidotum
Dla mojego grzechu

Dajmy monet ciężar
Złapie nędza
Spowiedź, żale
Znak pokoju w karnawale
W usta tego co zawoła
I już z głowy
Zmieści ciszy chleb razowy
Z głową spadnie tez korona...

Bosymi myślami
nagim spojrzeniem
podarowała mu swój oddech..

A on chłonął w milczeniu
beztroskiej ekstazie
życie z jej wilgotnych ust..

Rozbierając jej dłonie z szat zawstydzenia
-powitał rumieniec,
a błądzące pielgrzymki rozkoszy,
wędrowniczki płynące po złotej pustyni
oddały mu swój wstyd
i wyruszyły szukając zbawienia
na jego ciepłych plecach.

Złączeni nagością
dotykiem
oddechem
Zagubieni w źrenicach
zamknięci pod powiekami doskonałości

Oddani tylko sobie
Szaleńczo i Bezgranicznie

śmierć
ty jak mało kto potrafisz wynieść człowieka na piedestał sławy
potrafisz uczynić człowieka znanym
umieścić go w centrum zainteresowania gapiów
i zrobić go gwiazdą,
która pali się jasnym światłem tyle co zapałka
i gaśnie po tym wszystkim
na zawsze..

Żyje wśród ludzi którzy omijają mnie,
niemający czasu zarywają noce i dnie,
pędza przed siebie nie zwracając uwagi,
na istnienie mojej skromnej magi.

ten pub jest duszny od słów 'kocham cię'
tu wszędzie plącze się plastikowa miłość
i pocałunki składają się tylko z dotknięć naskórków na wargach
a kołatania serc pustym dźwiękiem, którego nawet nazwać nie da się

obsypujesz mnie kwiatami słów
ja po raz kolejny gładzę pocałunkiem
kontury ust
powietrze zastyga w bezruchu Twoich dłoni

uśmiechasz się
tak jakby cisza miała jakieś znaczenie

może nauczysz mnie zrozumienia chwili
wtedy wszystko wydawało się tak długie
jak niekończąca się nieobecność dłoni

późno już
zima zbiera ślady wczoraj

kwitniemy
niczym gwiazdy na bezludnym niebie

wiesz
znowu ten księżyc widział nas razem
powiedział że to na zawsze

on nigdy się nie myli

Piękny, słoneczny dzień wita wszystkich
Oprócz Ciebie.
Ty, wśród szarych bloków stoisz sam,
Jak w odchłani,
Jak pośrodku świata.
Świata wśród ludzi, którzy nie rozumieją
Twojego bólu, tego jak bardzo cierpisz.
Codzienny ból, krew i łzy.
A my, przecież znamy się od dziecka.
Jedno podwórko, jedna piaskownica, jeden świat.
Wszystko to zmienił Twój nowy, lepszy świat.
I nawet nie widzisz jak cierpię wraz z Tobą.
Nie umiem Ci pomóc, a widzę, że giniesz.
Chcę podać Ci dłoń,
Ale między nami jest tylko pusta przestrzeń...

/ napisałam kiedyś na konkurs o uzależnieniach

-Chciałabym Cię narysować...
- To narysuj.
I narysowała wielkie rozgrzane czerwoną kredką serce.

Dni i Noce mijają
Tylko ulotne wspomnienia nam zostają
Życie dalej się swoim rytmem toczy
Czasem nas czymś rozbawi,zasmuci, zaskoczy
Przez dni i noce ludzkie myśli płyną
Tylko w godzinie ostatecznej do portu zawiną
Tak biegnie szaleńczo ten podstępny czas
Dziś jesteśmy, jutro nie ma nas...

Świat wypadł ze szczeliny.
Potoczył się trochę.
Przystanął.
Blisko mnie. Zbyt blisko
jakby. Chciał mnie zabrać
w swoje nieznane.

Wyjąłem linijkę i zmierzyłem odległość.
To już nie było pomiędzy, to już było
w.

"Nie wku*wiaj mnie" - słyszę od progu
I jeszcze parę innych słów uwłaczających Bogu,
Powstrzymaj się ze swymi słowami
Bełkotanymi tak monotonnie długimi godzinami,
"Nie wku*wiaj mnie" - krzyk przecina ciszę
Ja już nie mogę, w tym gwarze się kiszę,
Bo gdy moich zdań nie słucha nawet echo
Czuję na sobie śmiech - "co uczynisz poeto"?
"Nie wku*wiaj mnie" - huczy mi w głowie
Boli i skręca, gdy widzę te słyszę te słowa w mowie,
Rani moje poczucie własnej godności
Innym dostarczając patetycznej radości,
"Nie wku*wiaj [...]

słowa strachem wezbrane
serca wyspy zalewają
i ślady ciężkich wspomnień zacierają
a gdy wreszcie odważę się zapytać
czy mogę dać ci siebie
usta twe cofną te mewy spłoszone
i w sieć milczenia złapią się
wszystkie życiem zmęczone

Zbyt ulotna jesteś abym mógł Cię mieć,
Zbyt odległa w swych marzeniach bym mógł je doścignąć.
Twe oblicze zbyt piękne by wzrok mój je omijał,
Zbyt zmienna Twa natura, bym ją zrozumieć mógł.
Zbyt idealna, żeby nie pokochać.

Wspomnienia.
Pamietne.
Bolą.
Rozdzierają moją duszę na kawalki.
Wbijają w serce miliony maleńkich igieł.
Nie chcą odejść.
Przywiązały się do mnie.
Jestem niewolnikiem w ich rękach.
To od nich zależy kolejny dzień.
Ale czas mija.
Pomoże.
Powoli... powolutku zbliżam się ku zapomnieniu.
Dotarłam.
A teraz jedyne co pamietam, to to ze zapomnialam.