...i znów
tysiące motyli atakuje serce
jakby spadały z chmur małymi aniołami
i szept zamykasz w dłoni
żeby mniej bolało

w gwarze nieba tysiące odmian
jednego pytania i to co drugie
staje się pierwsze
i znów...
myślimy tymi samymi
słowami...

...bo tęsknić to dotykać
nie dotykając

Roztańczony motyl ust wachluje uśmiechem.
Na sąsiedniej planecie kołysze muzyka.
Brakuje szelestu palm i symfonii cykad.
Kobieca kometa, wciąż podziwiam jej echo.

Latarnik skalistym grzebieniom wyszeptał
Życzenie, porwała je bryza,
I zerwała samotność z pustego już krzyża.
W słowach cała fontanna, wytrwała i lekka.

Wiolonczela z zazdrością podziwia Twoje linie
I nie brzmi tak gorąco,
Jakby wiatr nocy gwiazdy w żartach strącał.
...Kiedy znów przyjdziesz?
Sen chętnie uniesie Ciebie nad mostem.
W piecu rozpali, rozweseli wiosną.
Z minuty zrobi tydzień
I zatańczy zachłannie z Twoją troską.
Dni zamigoczą, dzieci urosną,
A chwila ta wróci, jak znów do mnie przyjdziesz.

Quid Quidem

czasem mam chęć
żyć jak człowiek
bezdomny
z reklamówką
na ulicy
lub zaszyty
w głuszy
Bieszczadów
by nie uczestniczyć
w pośpiechu świata
w wyścigach
kto pierwszy
kto lepszy
kto więcej
kto ładniej
kto idealnie
kto wyżej
............
w hierarchii
nic nie znaczących na końcu
wykreowanych
ludzką próżnością
wartości

W MOIM ŚWIECIE BŁĄKAM SIĘ
W OGRODZIE PEŁNYM DRZEW ...
ONE WSZYSTKIE ZNAJĄ MNIE,
WIDZĄ I MÓWIĄ TEŻ ...
Z MEGO ŚWIATA WIDZĘ TWÓJ,
LECZ TY MOJEGO NIE ...
JEŚLI CHCESZ TO SIĘ MNIE BÓJ,
BYĆ MOŻE SKRZYWDZĘ CIĘ ...

I TYLKO ONA, TYLKO TA JEDYNA,
KTÓRA POKOCHAŁA MNIE ... [...]

Wyremontowali dworzec
umarł w nim dawny oddech
pijacki gwar
i mocz w kącie
butelka po winie
i brud pod paznokciem
- już tego nie ma -

Niepewnie chodzi
pan z ochrony dworca
ma przy sobie gaz
i pałkę tonfa
kamizelkę odblaskową
o wojskowe buty
niech no wejdzie tu pijak
by zaszczać kąty

Ludzie mówią - jaki luksus
już nie ma tu bólu szarości
w kasie kobieta uśmiechnięta
a obok lalka
we fryzjerskim salonie...

(Dworzec PKP w Bolesławcu)

Pochmurne niebo
tworzy zlepek osznurowanych kłębiastych chmur
z których ciężko odnaleźć drogę
błysk słońca
przynosi nadzieję
roztapia lodowe serce
a ja patrzę na horyzont
i widzę bladość
własnego oblicza
które zgrzyta zębami.

Są blizny
które nigdy się nie zabliźnią
Są winy
na które nie ma wyroku
Są rany na dnie serca
które przez całe życie
Są drzazgą w oku
broczą krwią cierpienia
Nie znają spokojnego ukojenia
wylewając morze żalu
Czas nie jest w stanie
być lekarzem aby wygoić
Wszystkie świata ciosy

... i nadeszła noc, rozplotła warkocze
rozsypała godziny, wygładziła światłem
Księżyca ... spięła zapinką  snu ...
i zasnęłam

a on przyniósł mi dwa duże rude koty
patrzyły na mnie gniewnie jakby pewne
mej niechęci ... wołałam, że nie są moje
i niech je ktoś zabierze ...

koty zabrał dopiero dzień, wpadł przez
okno słonecznym warkoczem!
... ciekawe komu noc, wsadziła, gdzieś
tam gdzie jest ze snem, wielkie rude koty!

Płakałabyś ze śmiechu patrząc na nią,
Jak bada swoje odbicie,
Wita mnie w zachwycie,
Z korzeniem wyrywa trawę, drania.

A kiedy leżę na materacu
rozdaje buziaki na patrolu
Notując uchem co wiatr szepcze w polu.
Potem uśmiecha się do mnie i zgrywa pajaca.

Czasem łzy słońca skrzyłyby Ci z radości [...]

Myślą jestem tam, czynem jestem tu,
Nie idzie to w parze, a jednak prawo bytu to ma,
Podobnie jest z nami, nie jesteśmy parą.
a nieodłącznie łączy nas romans,

Po raz kolejny brakuje mi snu,
I gdybym tylko mógł. to bym przedawkował,
Bo miłość od Ciebie, traktuje jak lek,
co kładzie mnie do snu, podpisał twój lekoman.

cdn.

Nasi panowie fachowcy
od samego rana
koszą trawniki
nim słońce wstanie

Żyłek świst
i noży wibracje
oni skoszą cały świat
jak paliwa nie braknie

Jeden w ciemnych okularach terminatora
drugi z krzywo trzymanym papierosem
trzeci na traktorku siedzi i ma brudną twarz
stokrotki nie oszczędzą i mlecz zmielą - trach

Ptaków śpiew sinoblady
ludzie omijają ich z daleka
łomocze i huczy
techno - orkiestra

Obdarzyć miłością
poprzez pocałunek
Przepowiedzieć gestem
spełnienie szczęścia

Gdzie słowa nie opiszą
wszystkiego co się czuje
Po prostu kochając
w samym środku serca

Myśl przybliża ciepło
kiedy pragnie się bliskości
Każda rana się zagoi
serce przestanie boleć

Pamięć zresetuje rozterki
zawładnie sercem
Tylko miłość uzdrowi
osamotnione dusze

Pamiętam cierpienie które wciąż
Krzyczy z mojego wnętrza
Pamiętam upokorzenie
Pozwoliło uwierzyć że to ja jestem ta zła
Pamiętam smutne godziny wielu lat
Samotność która wypalała piętno

Wtedy gdy mogłam iść wprost po piękno

I dalej nie rozumiem czym jest wybaczenie
W jaki sposób odebrać tej pamięci moc
Gdy dobrze wiem jak i kto
Mi zrobił krzywdę
Moja mściwość uderza
I gra w karty by
Zapłacił każdy z nich
Dokładnie tyle ile mi zabrali

F*ck the patriarchy

* "Hope" is the thing with feathers *

prawda bezczelnie od lat w zwierciadle zaklinana,
nadal zdaje się prawdą
niepokój, wściekłość, akceptowana bezradność, czasem próba
pod fałszywym ciemnym kalendarzem

zatrzymując wiatr w ciernistym ogrodzie róż,
nie ulegaj złudzeniu łagodnością, dobrocią
ten zaś opłakiwać będzie utratę swojej ignorancji
w obliczu surowej rzeczywistości

tylko serce dziecka rozświetli ciężar doczesności [...]

Wszystko tak się zmienia,
Czasem bez przyczyny,
Lecz częściej istnienie
Zmieniają zwykłe czyny.
Ot, psiaka weźmiesz, 
Przytulisz do serca
I czujesz jak pustki brzemię 
Wypełnia ciepło, a więcej 
Prawdy w liźnięciu językiem
Niż w eonach nocy nieprzespanych
Zdobionych bólem i bezgłośnym krzykiem. [...]