Wiersze

Wiśnia to krew i wina słodycz,
pozwól mi zamienić gorycz
w błyskawicę co dotyka niebios
i zada wrogom kolejny cios.

Raz mózg zimnymi myślami ogarnięty
serce pełne ciepła wyzwał do pojedynku
i w stu procentach swej wygranej pewny
przystąpił do walki bez żadnego wysiłku ...

A serce z całych sił swoich
podbiegło i mózg zimny mocno uściskało
i topiąc lód zmieniło ciepłem swoim
myśli w pozytywne i pomagając mózgowi wygrało. http://www.youtube.com/watch?v=6IEeSb-rP78

Pozwólmy odpocząć słowom
tylko słuchać ciszy
wnosić ulotność
na progach chmur
wdychać każde zamyślenie
rozbudzać duszy granie
zostawiać ślady dłoni
tam gdzie jeszcze
nie było ich razem

20.08.2019
Malusia_035

https://www.youtube.com/watch?v=6u0DGIh3wLA

obudź wiecznie śpiące dłonie
usłysz śpiew mojej skóry
nim obrócisz serce
poznasz drżenie
wszystkich odpowiedzi

20.08.2019
Malusia_035

https://www.youtube.com/watch?v=CqNp-KXiAHo

lecą kasztany
ukłucie serca ziemi
żywego ducha

Droga,
którą wiedziesz mnie
w nieznane
Splamiona krwią,
bólem,
kokainą.

Otwieram oczy
rozrywając pajęczynę strachu.
Kroczę po równoważni wyborów.

Mrokiem związujesz mi serce,
Dźwiękiem AK utulasz do snu.

Czy kiedyś nadejdzie pokój ....

ławka parkowa
żywe kolory dębu
opadły z sił

Zasiadam do stołu
zasiadam do czynności kultowej
do kogo
do czego
doczekanie

łokcie nadgarstki palce kłykcie
i cały ten kram [...]

to po was przyjaciele
skrzypek uliczny smutną melodię gra
na placu Pigalle

bo tutaj świtały wschody
naszych pierwszych dni
i słońca ostatnie tu nam zachodziły
[...]

Nie powiem Ci, że cierpię, bo dobrze wiesz dlaczego.
Nie powiem Ci, że cierpię, bo dobrze to wiesz KOLEGO
I ciągle struga łez po mym policzku leci,
Bo najwięcej przy tym cierpię JA, a nie dzieci.
One nic nie rozumieją, bo są jeszcze małe
I to mi, nie im złamałeś serce całe.
Lecz kto mógł pomyśleć, że dawno Cię straciłam,
Gdy ja się tak starałam i ciągle o NAS walczyłam.

A teraz. Tak ubolewam, że w fotografii nie mogę jeszcze zawrzeć zapachu aksamitek i swojego wzruszenia tym zapachem, ich wielorakimi kształtami i barwami oraz tego procesu wyobraźni, który każe mi widzieć je źródłem procesu ostatecznie nazywanego potem poezją

Sierpniowe słoneczniki zaś personalizują wielkość i moc człowieczego szczęścia, które raz posiane w duszach i sercach rośnie do niewyobrażalnych rozmiarów i tryska w nich kolejnymi ogniskami radości, w których następuje proces tworzenia się błogosławionych owoców - spełnionego życia w miłości, mądrych uczynkach krzewiących dobro egzystencji wielu ludzi.

Jeszcze chcę ci opowiedzieć o gronach pełnych pomidorów koktajlowych, tych symboli drobnych przyjemności, które winniśmy sobie darować w codziennym życiu, między świtem, a zmierzchem, żeby radosnymi przystąpić do konsumpcji raju nocy, kiedy mamy być jedną wielką rozkoszą z dwojga płonących ciał.

Kor­ne­ty drzew
wiep­rze przed perliczki
galimatias
uro­ki wsi

przed snem zielnik
pa­cior­ki kamieni
wier­sze kart
kon­cert skrzyp­co­wy świer­szczy za­miast pornografii

coś na­der zwyczajnego

błyskawice
wzla­tujące ro­baczki świętojańskie
znaczące
brak życzeń.

Jeszcze nie wszys­tko we mnie zak­witło
ale przej­rzałam właśnie tej wios­ny
może oczy­ma a może myślą
kto by tam pojął ten stan żałos­ny.

Szum­nie pos­toję, puszczę korze­nie-
-os­trą zawziętość w świat otępiały
ob­rosłam korą, bu­rym pan­cerzem
pta­ki mnie będą te­raz kochały.

Wiatr niech mnie sma­ga,
biczują deszcze
niech słońce we mnie wy­pala [...]

Siedzę przy stole
dumam nad w połowie pełnym talerzem
albo nad miłością
suchy chleb to nie grzanka.