Insektyjada

Zżerają mnie owady.
Gromady, zastępy,
Żądne krwi jak sępy.

Widzialne i niewidzialne,
W łóżku i na trawie,
Zawsze chętne ku zabawie
W chowanego pod skórą.

Wwiercają się w uszy,
By zagrać na trąbach Eustachiusza,
Więc ruszam się jak zjadany rusza.

W katuszach każdy krok,
Nadgryziona każda myśl
Przez szczękożuwaczki.

Byłem mięsem, jestem padliną.
Otoczony owadzią śliną i
Jak liną skrępowany.
Puszczają się me organy
Z owadami w tany.

Tryskają mych żył krany,
Pokryte chityną me rany.
Zagłębiam się w nieświadomości stany.

Stany zapalne i dziurawe kości.
Wprowadzają się w me włości
Owadzie krągłości.

A myślałem, że umrę ze starości.