Żyje we mnie dwoje ludzi,
ten lepszy i ten gorszy,
co przy dobrym się nudzi.
Jeden żyje w przeszłości,
bez wizji przyszłości,
bez teraźniejszości.
Drugi żyje w przyszłości,
ucieka przed przeszłością,
bez teraźniejszości.
Obaj, ten z przeszłości,
z tym, co żyje w przyszłości,
w swej teraźniejszości,
noszą piętno miłości.
Autor
24 366 wyświetleń
215 tekstów
222 obserwujących
17 December 2013, 19:38
Ciekawa kompozycja. Wydawać by się mogło, zakręcona.
Wymowna jednak bardzo i treściwa :-)
16 December 2013, 23:44
Wchodzę tutaj po długim czasie i co? Spotyka mnie miłe zaskoczenie, bardzo przyjemnymi słowami... Twoimi słowami !