Pejzaż nieukojony

życie wstecz nie ruszy
przelane życzenia
kropla drąży i rozkłada
mosty budowane w zimnie
rosą goryczy na wargach przysiada

przerwane myśli znieruchomiały
jak wstydliwa mimoza
przechodzień zamarzł osamotniony

pozostał zakrzepły krajobraz
i w worku bez dna
nasze nieutulone rozmowy