Moje refleksje o życiu

Życie to ciągłe oczekiwanie.
Dzieci czekają na święta i na Mikołaja,
na dni wolne od szkoły i na wakacje.
Potem chcą być dorosłe
i zacząć pierwszą pracę.
Czekają też na miłość,
która nie zawsze się pojawia.
Ciągle mamy niedosyt,
nie umiemy cieszyć się chwilą.
Gonimy dalej do przodu,
by sięgać po coś nowe, nieznane.
A życie szybko ucieka…
Przychodzi w końcu taki czas,
gdy zapytamy siebie:
-Dokąd tak gonię i po co?
- Do czego zmierzam?
- Czy jeszcze gonię, czy już uciekam?
Życie nie jest wieczne, ono przemija.
Co przeżyjemy, to nasze.
Wszystko można stracić,
ale wspomnienia zostaną.
I wtedy zaczynamy wspominać
swoje dzieciństwo i młodość,
swoją pierwszą miłość.
Wspomnienia powoli się zacierają…
Nie pozwólmy im umrzeć.
Weźmy z tego życia jak najwięcej.