Tabula rasa

Zwielokrotnione piękno jak cała boska ziemia,
niezliczone, srebrzyste piegi nieba
Aurora klejnot mleczny szmaragd
Rosa porankiem zaróżowiona
Księżyca śmiesznym rogalikiem zawstydzona.

Sędziwy wytwór próbuje zmierzyć piękno
ogołocić z cudu wszelkie Stwórcy echo
Czymże byłby świat bez enigmy ?
Słodkawej wzruszeń tajemnicy
Wówczas życie jak pustynia prawd
Pustych, bez znaczenia nazw
Najzwyklejsza tabula rasa
Czarno biała jałowa kartka.
Oczywista jak piekący ból
Realna niczym łez trud
Nie odbierajcie nam świata
Ogrodu złotych nadziei tajemnic
Fontanny srebrnych cudów