Dopóki

zranione palce ostrzem igieł
wyrazy w chaotycznej bez linii zszyte
kartki te białe odsunięte zmyte
w niebieski atrament rozlewa ciszę

żebraka dłoń drżąca
wiary nie stłumi jeszcze
dopóki coś tam stuka kołysze
choć pisać nie umie wiersz napisze

[ od przyjaciela Piotr ]