Dawidowicze

Został tylko stary zegar
opuszczony przez zlepki kukułki
pajęcza nić na srebrnej ikonie
zimny piec mrokiem płonący
sztuczne kwiaty co dawno przekwitły

Został obraz z przodkami rodziny
mętne lustro bez blasku odbicia
kartki wspomnień w słonej zalewie
kilka wierszy gromnica i Biblia

Biały obrus tęskniący za chlebem
rzędy cieni samotnych aniołów
skrawek okna pływający w kroplach
deszczu pustki padającej ciszy