Ad astra

Bo choć w pętach, skrzydła mają.
A na ofiarę, własną krew.

Zdarza mi się Père-Lachaise omijać z daleka, lecz na myśl i do serca nasuwa mi się przypuszczenie, że poszukiwanie nieśmiertelności jest atrybutem, bez którego żadnego z nielotów wyobrazić sobie nie sposób :)

Pozdrawiam Cię serdecznie M. :))

"...po cóż nam jak gwiazdom zagubionym w mroku,
spalać się ogniem wiecznym, kiedy chłód nas czeka..."
Kilka dni temu byłam na cmentarzu Łyczakowskim, jak bardzo wpisuję się Twój wiersz w przeplatankę historii opisywanych kształtami tamtejszych grobowców.
Zabieram pozostawiając Autorowi ukłony, uśmiech i ... kawę;)

Mnie tylko ucieszy tomik :-)a piosenkę posłucham z chęcią:-)Miłego wieczoru M:-)merci *

Przemyślę to, obiecuję :))
A w ramach rekompensaty, nutka:
https://youtu.be/RL54uMKjxfQ

Uciekam, bo nie-francuzi grają mi tu mecz o mistrza :D

Jako twoja fanka długoletnia jestem zawiedziona .Jestem gotowa nawet mój wymarzony autograf poświęcić:-) Pomyśl o tym ,tomik anielski Adnachiela:-)

Ależ kochana Kejt, retorycznie: na co to komu? :)
Twórczość moja zawsze była kameralna, a emocje, wspomnienia i piękne sny, które tu staram się przetłumaczyć z anielskiego na język liryki, to nic więcej jak obietnica, niegdyś dana Przyjacielowi.
Zupełnie nie nadawałyby się do palenia w kominku :))

Serdecznie pozdrawiam! :)

Malusia ma rację :-)chciałam tylko zapytać czy dostępny jest twój tomik?Zamawiam z autografem:-)miłej niedzieli M:-)

Cieszy mnie to, że jeszcze potrafię takie cuda wyczyniać :)

Ściskam.

Piękny ,ostatnie wersy bardzo mnie wzruszyły ...

Pozdrawiam Adnachielu :)