znów nas ubyło
znów świat odświętnie w nadzieję strojny budzi do życianie miałby siły płakać nad każdą śmiercią
zieleń bociany niebieskie fiołkityle jest do zrobienia
- oprócz człowieka
luterin
Autor
7 May 2013, 20:42
Poruszające słowa w Twoim wierszu Beatko-pozdrawiam miło:)
3 May 2013, 21:57
To prawda Joasiu, obserwując naturę, jej pęd ku życiu możnawstać z różnych naszych zim...jak fiołek...Miło Cię widzieć u mnie.
Aniu, dziękuję. Miło mi, że mój wiersz zatrzymał Cię na chwilkę.
3 May 2013, 21:49
Zgadzam się z Joasią.. że ostatni wiersz trafia.. i porusza ... :)
3 May 2013, 21:39
Bardzo ciekawie ujęte budzące się życie - ostatni wers poruszający... A przecież i człowiek może się znów narodzić... na nowo, ukształtowany doświadczeniem...