Łączysz się z myślą

Znów siedzisz na kamieniu
Pośrodku niczego
Szukasz człowieka w głębinie bezkresu
Gdzie różnie twarze
Wpatrują się w widnokrąg
Między ziemią
A wodą
Między tobą
A mną

Odliczasz czas
Do kolejnego uderzenia serca
Patrzysz rozszerzoną źrenicą
I wyczekujesz chwili ukojenia
Chwili zapomnienia
Tonąc we własnych myślach

Siedzisz i scalasz się z własną myślą
W bezkresie niczego