Łąki

Znów mi przez łąki przechodzisz spacerem...
Nagimi stopy ozdabiasz bezdroża.
Te błonia - niegdyś smętne gołoborza -
Teraz pogankiem pachną i ajerem...

Nagle, gdy rzucisz niedbale spojrzenie,
Wnet coś wykwita, nowością dojrzewa
I w żyłach potoków śpiew się przelewa
W parze z raniuszki pogodnym kwileniem.

I idziesz... Pieszcząc się chmurą przy głowie,
Przy skroniach, i... znikasz w ciemnym parowie.
Żegnają cię łąki cichym ajerem...

I ja z nimi, za tobą, wzrok rozplatam:
Senny, niemocny z nocami się bratam,
Bo znów mi przez serce przejdziesz spacerem...