Na dnie przekreślonych dni

Zniewolone więzy
ranią mnie paląco,
niezerwane wraz z czasem
pomiędzy
mną i jaskrawą iluzją
ciebie.

Rozpływasz się jak para
na szklistym mrozie,
bo nie oddycham już tobą
– nauczyłam się zdzierać
powietrze z murów.

A teraz wspomnienia uczę
umierać.