poranek

znam prawdę smutną
biegnąca ze mną za rękę...
tylko szarość i pustka dnia
który budzi się do życia
mozolnie otwiera oczy

nie żywię się łzami
czekam na blady uśmiech
na jego twarzy
pierwsze przebiśniegi
czy wiara uczyni cuda

z czerwono błękitnego nieba
ukradne troszkę kolorowej tęczy
przy wschodzie słońca
magiczną różdżka
oprusze chłodne serca