do K.
zmartwi niepewność chorujące korzenie
o dzień jutrzejszy
przed świtu zmianami
niegotowość za ciszy lamentem
na satynie ułoży
brązowiejących liści cień ostatni
wieczną rosę zostawię
na powiekach twoich martwiejących
5587 wyświetleń
13 tekstów
5 obserwujących
17 October 2020, 18:33
Ani na świtu zmiany ani na cień ostatni nigdy nie jesteśmy gotowi.
Wiersz do K., ale ja pozwolę sobie na : do serca zabranie.