Mglisty poranek

Zlizałem z szyby
twoje odbicie mydlane

miejski autobus
w deszczowy poranek
utkany z mroku
i naszego milczenia
wątłego jak ziemniaki majowe
pachnący tak bardzo uśmiech
zardzewiałej huty stalowej

nieśmiałość
z dłoni twoich chłodnych
starłem bijącym sercem
pod nogami

na twarzach mieliśmy liście listopadowe
leżące tak bardzo niepewnie
na oścież przyszłości nieznanej.

DK