Prostotura koła

Zje ile zdoła, może zagnieść ciasto,
Zabawnie bogaty,
Oczy lśnią brokatem…
Bez miłości jakby we śnie zasnął.
I nawet latem
Ponosi straty.
W tej sali nie musi być jasno.

A Twoje faworki kruchym smakiem
Dotykają ust dotkniętych ustami.
I dźwięki i cisze moszczą już posłanie.
Snom zbędny jest żakiet.
Zwierzę między nami
Tulone drzewami,
Posłusznie grzeczne takie.
Okryte faworkami.

Quidem.art