Menu
Gildia Pióra na Patronite

Części nowe

Zimno mi, ciężki oddech, ręce drżą.
Serce samo nie wie czego one chcą.
Raz przyspiesza za chwilę znów zwalnia.
W mózgu powstaje wspomnień kopalnia.

Czy to strach czy to lęk?
Co się dzieje? Czy umieram?
Nie. To tylko w środku jakiś przewód pękł.
Zaraz to naprawie, już swą duszę otwieram.

Części wstawiam w siebie nowe.
Znowu będę miał myśli zdrowe.
Przecież dusza nie istnieje wszystko się tylko w głowie dzieje.
A to tylko materia, działa podobnie jak bateria.

Rachu ciachu i po strachu.
Wszystko powinno działać brachu.
No to sprawdzam a tu klapa.
Cały czas drży mi prawa łapa.

Spać nie mogę, jeść nie mogę.
Wciąga mnie do środka, zjada całego.
A wszystko przez to że nie trafiłem do serca twego.
Popadam w coraz większą trwogę.

To co ja teraz zrobię, że ja Kocham...
Muszę żyć popsuty,
Takie los mi ubrał buty.
Ale najpierw trochę poleżę i poszlocham.

2221 wyświetleń
22 teksty
3 obserwujących
  • 5 January 2020, 00:06

    Myślę, że smutne historie poruszają bardziej bo są okupione niezliczoną ilością cierpienia i różnorakich emocji.Ale to co napisałeś jest przykładem zdrowego podejścia :) a każda taka historia sprawia, że jesteśmy silniejsi i wyciągamy lekcje, które widocznie są nam potrzebne. No i w końcu wszystko mija więc warto przeczekać ten smutny czas ,żeby znów pewnego dnia zacząć cieszyć się życiem :) no i się rozpisałam🙂 Dobrej nocy 😊

  • 4 January 2020, 23:57

    Dziękuję bardzo i również pozdrawiam. Szkoda, że często te smutne historię wzruszają bardziej niż te szczęśliwe, ale ważne by wyciągać z nich pozytywne emocje i siłę 🙂

  • 4 January 2020, 23:53

    Poruszył mnie bardzo... znajome mi uczucie z tą różnicą, że pięknie w słowa odziane. Pozdrawiam :)

    od MLbG