Ona

Zimna jak kryształ lodu
odległa niczym stały ląd na bezkresach mórz
nieuchwytna jak motyle na wietrze

Trzymająca uczucia na uwięzi i
zakładająca kaganiec pragnieniom

Skryta za wachlarzem pozorów
ubrana w pozorną obojętność
z uśmiechem namalowanym szkarłatną czerwienią jej szminki

Piękna lalka z pustymi oczami
która
łzom zakazała się ujawniać
i sercu się śmiać

trwała w nirwanie
nie zdając sobie sprawy
z wiecznego mroku swych chwil

Ta co
Udawała zadowolenie

Ta co
walkowerem przegrała walkę o szczęście
i skazała się na samotność