dialog

ziemia do serca
serce do ziemi
dlaczego znów mnie pouczasz
oboje znamy smak kamieni
oboje we krwi toniemy
nie ma tam mądrych gdzie woda płynie
ty jesteś prawdy odbiciem
w tobie cisza i hałas ginie
piach mi pulsuje życiem
umieram w końcu kiedy zawołasz
żyły rozpuszczam w glebie
dobrze, że jesteś
choć czekam aż skonasz
bo kocham śmierć tak jak ciebie