niepewny czas...
zieleń tej wiosny
zakwitła tylko na moment
żeby zmurszeć
kredki rozszabrowane
ołówek szary zarys maluje
zapanował chaos
lepsze jutro
okazało się snem
światełko w tunelu
fatamorganą
czy z kolan powstanie i krzyż udźwignie...
Autor
18 May 2012, 22:24
Aniu... każdy z nas ma swoje światełko w tunelu...i lepsze jutro przyjdzie dla każdego, który tego potrzebuje :)))
Pozdrawiam ciepło :)))
16 May 2012, 20:08
Dziękuję...
To co w nas najcenniejsze, jest naszą największą siłą…
Pokoju serca życzę pozdrawiam Aniu :]16 May 2012, 20:02
hmmm...w takim razie pomilczę, może usłyszę odpowiedź...
dziękuję Mariuszu za zatrzymanie się i pozostawiony ślad swojej obecności...
pozdrawiam serdecznie...16 May 2012, 19:09
czasem tak bywa Marysiu...
dziękuję za zatrzymanie się i pozostawiony ślad swojej obecności...
wzajemnie ślę serdeczne pozdrowienia...
16 May 2012, 19:03
W tak niewielu słowach takie natężenie smutku... poruszył mnie bardzo ten wiersz...pozdrawiam Aniu :)
16 May 2012, 19:02
Agnieszko mam nadzieję, że los mi je odda...a może będą bardziej kolorowe od tych co zabrał...
dziękuję za zatrzymanie się i pozostawiony ślad swojej obecności...
pozdrawiam serdecznie...16 May 2012, 18:58
Madziu myślę, że ślad po mnie zostanie w miejscu, które muszę opuścić...choć nie powiedziane, że jeszcze tam nie powrócę jak będzie do czego...nadzieja jeszcze nie całkiem zszarzała...
Dario miło mi...
Marjanie pogoda ducha chwilami zachwiana tak jak i pogoda za oknem, ale wierzę, że wkrótce zaświeci słońce...
Agnieszko masz rację smutno, ale mam nadzieję, że sił wystarczy na dalszą drogę...
Dziękuję za zatrzymanie się i pozostawiony ślad swojej obecności...pozdrawiam Was serdecznie...