Zielona suknia

Zieleń mieniącej sukni wiruje w marzeń studni,
Do której ponownie wpaść bym chciał
Pamiętam jak promienie rozlewającego się słońca
Siadały na jej krawędzi
Słoneczniki w zachwycie wyginały płatki,
By powąchać nieznany blask
Nieświadoma z niosącego zachwytu biegłaś dalej
Radując niebo uśmiechem
Wiatr ustał na chwilę i tylko z lekka
Pobudzał kosmyki włosów do tańca
Zostawiając w nich niepowtarzalny zapach lata,
Który delikatnie odgarniałem z policzka
I deszcz nie śmiał padać
Zawstydzony urokiem Twoich oczu
Czasem upuścił kropel kilka
Zwykle spoczywały na szyi
Leniwie zsuwając się po piersi
Niosąc nutę rześkości
Zaczarowany mogłem tak w bezdechu trwać
I czekać końca świata
Byś tylko raz jeszcze pokazała
Jak miłość maluje szczęście na twarzy
Bym raz jeszcze usłyszał jak na Twych
Ustach zasiada moje imię.