Za późno

Zeskrobałeś mnie
z powierzchni okna
na świat,
którym byłam zanim
rozbiłeś klepsydrę złudzeń

Kamienice jej ramion
drwią szyderczo
bawiąc się ślepo
dźwiękiem twych warg

A ty milczeniem
ignorujesz moją obecność
na planecie ciszy

Kiedyś zabrzmi martwy
dotąd dzwon wewnętrznych futryn
Twego wnętrza

Pozostanę jednak echem
na cmentarzu twego życia