Tobie

Żeś przy mnie był, gdy brakło nadziei,
Żeś śmiał się z mojej głupoty
I oddalał ode mnie tęsknoty,
I wyrywał ze smutków kniei.

Żeś płakał mi na ramieniu.
Żegnając się krzyżem z życiem,
Żeś słomiane nadzieje obracał w spiże
I wątpił o naszym istnieniu.

Żeś przy mnie wytrwał przez te lata,
Kłócąc się i godząc tyle razy,
Żeś długo nie chował urazy

I szybko wracał do mojego świata,
A nie wpuszczałem weń wielu
Lecz ciebie zawsze - mój przyjacielu!

Wiersz dedykowany mojemu sąsiadowi i przyjacielowi, którego znam od 19 lat.