Jabłka mają kolce.

Zerwij mnie z tego drzewa zgryzoty
Jedyny

Pokaleczona już jestem cierniami
myśli
kiedy słowa na białej kartce tuszem
niewypisane.

Igły wbijają się
miękko
w słabe obliczem
obrazy.

Klęczę przed Tobą
konając
w szumie ciszy
nie do zniesienia.

Omdlewam imaginacją
utraty Ciebie
kiedy mnie puszczasz
poza zasięg Twych dłoni.

W uśpionym spojrzeniu
obłędna
błędna
chwytam Twój majestat
dla pamięci
by karmił mnie
pomarańczami
w świecie
zatrutym
zielonym jabłkiem.