Zegary biją zbyt szybkoCzas przemija zbyt głośno
Czy znajdziesz chwilęby z tysięcy słówutkać naszydełku wargpoemat życia
Zatrzymać sięodetchnąć zielenią lasuUciec od pikseli teraźniejszości
Roześmiać się głośnoniczym dzieckopo czym wejść do najgłębszejkałuży beztroskiby odzyskać zagubiony solipsyzm człowieczeństwa
carolyna
Autor
2 November 2018, 10:33
@silvershadow Jak pięknei dopowiedziane i w punkt. Dziękuję@Gaia myślę, że wujek Google dał radę ;-D absolwenci filozfii mają z takimi termianmi nieco łatwiej :-)@ Yestem grunt by to była pozytywna eksplozja :-)
31 October 2018, 21:36
Coralinko, eksplodowała mi macierz... może była zdegenerowana?... ;)Fajne.Pozdrawiam. :))
31 October 2018, 19:19
No powiem Ci, że aż zajrzałam do wujka Goglego by wyjasnił mi ten "solipsyzm". ;)
31 October 2018, 10:55
tymczasem rozbici na tysiące światówjak dzieci cieszymy się grą barwtrzymanych w dłoniach odłamkach szkła ...warto było się zatrzymać.