Szara (reneta)

zdążyłeś zamknąć drzwi
gdy z miłością szłam
potykając się o próg
naszych niedopasowań

kwiaty już dawno uschły
niczym usta spierzchnięte
od przesadnego milczenia
wiem że kolejnych nie będzie

nadal nie mam odwagi
zacząć wszystkiego od nowa
spóźniając się o kolejnych parę minut
by myśli ze śliną połączyć

łudzę się że kiedyś
jako ta słabsza połowa
doturlam się pod twoją jabłoń
zanim życie mnie stłucze

na kwaśne jabłko
__________________________________
~Tobie, który byłeś...
... i Tobie, który nie wiem czy istniejesz.

E.