Jestem spóźniona, choć ciągle się śpieszę
Z braku czasu przypominam sobie o zegarze,
kukułka już od dawna leży zakurzona,
a wskazówki wciąż pokazują jedną godzinę.
W domu pełnym ludzi przeoczono moją nieobecność,
a ty... coraz częściej rodzisz się w moich myślach,
by umierać każdego dnia o piątej rano.
Znów nie mam nawet jednej chwili na rozlanie kawy.
23 July 2011, 18:39
to czas odmierza życie zegarom..O piątej rano umieram codziennie, a potem kiedy otworzę oczy, rodzę się na nowo, dlatego nie powiem nie..
W swym domowym dwuosobowym tłumie, gubię się codziennie, dlatego nie powiem nie..Dam pocieszenie.
W rozmaitych warstwach przestrzeni, czas turla się różnorako.
W mojej warstwie gęstości, wolno mi się już nie spieszyć.
Czasoprzestrzeń każdego, jest wyłącznie jego własnością.
A to jest pięknie ujęte...
Przypatrz się dobrze - jaki piękny jest Twój wiersz.
W pośpiechu mogłaś tego nie zauważyć..
Aż nie wiem, co odpowiedzieć... Dziękuję...Ehhh... Zabrakło mi słów po Twoim komentarzu.
Pozdrawiam!!!
23 July 2011, 13:54
to czas odmierza życie zegarom..
O piątej rano umieram codziennie, a potem kiedy otworzę oczy, rodzę się na nowo, dlatego nie powiem nie..
W swym domowym dwuosobowym tłumie, gubię się codziennie, dlatego nie powiem nie..Dam pocieszenie.
W rozmaitych warstwach przestrzeni, czas turla się różnorako.
W mojej warstwie gęstości, wolno mi się już nie spieszyć.
Czasoprzestrzeń każdego, jest wyłącznie jego własnością.Przypatrz się dobrze - jaki piękny jest Twój wiersz.
W pośpiechu mogłaś tego nie zauważyć..
:)Pozdrawiam ciepło..
22 July 2011, 11:25
Powiem w sekrecie, że ta puenta jest z życia wzięta. Jak się śpieszę, nalewam zbyt dużo mleka do filiżanki i wracając z kuchni - zawsze kawę rozlewam ;) Taki mój urok, hehe.
22 July 2011, 10:36
Tylko jeszcze trzeba wiedzieć, kiedy będzie to dwa razy... bo że będzie - to fakt. :p